Beste Zuhal, waar is je Limburgs solidariteitsgevoel?

Dat gebrek aan solidariteit leid ik toch af uit uw kille houding als klimaatminister tijdens en na de voorbije klimaattop in Egypte. U vond het niet nodig af te zakken naar die top. U wees naar mensenrechten die in Egypte met de voeten worden getreden. Een bezorgdheid die Greenpeace ook deelt. Maar u had als bevoegd klimaatminister een belangrijke taak op de top én u had er het gastland juist sterker op mensenrechten kunnen aanspreken.

Ik stel echter vast dat uw bezorgdheid om mensenrechten selectief is. Want de klimaatcrisis is óók een mensenrechtencrisis. De impact van extreem weer door de opwarming van de aarde schendt vandaag al de rechten van miljoenen mensen, zeker in kwetsbare landen. De recente overstromingen in Pakistan of de droogte in Afrika (en ook in Europa) tonen opnieuw de impact van een verhitte planeet. Niet morgen, maar nu al.

Toch lijkt dit u koud te laten. Al jaren blokkeert uw regering meer klimaatambitie in ons land. Ook tijdens de klimaattop verhinderde u opnieuw dat België zich aan de kant van de ambitie schaarde. Door dergelijk verzet draaide de klimaattop uit op de zoveelste sisser: er gaapt nog steeds een enorm gat tussen het pad richting maximaal 1,5°C opwarming en waar we nu staan.

Er was gelukkig ook goed nieuws uit Egypte. Er is eindelijk een akkoord over een fonds voor klimaatschade en verlies. Dat fonds moet worden ge