“Door dood van mijn zus kijk ik anders naar het leven”

HEUSDEN-ZOLDER

“Mijn enige zus kreeg vlak voor haar vijftigste te horen dat ze nog drie tot zes maanden te leven had”, zegt Munure Ozkartal. “Door haar dood ben ik het leven anders gaan bekijken.”

Het leven heeft Munure niet gespaard. “Elf jaar geleden heb ik mijn enige zus verloren nadat ik twee jaar voor haar gezorgd had. Daarna heb ik voor mijn papa gezorgd die een hersenbloeding had gehad. Vijf jaar geleden is hij gestorven, op zijn 77ste. En nu woont mijn mama van bijna 88 jaar bij me in. Zelf heb ik al vijf operaties aan mijn rug ondergaan. Soms is het veel, maar ik zorg met veel liefde en plezier voor mijn moeder.”

Het portret door fotografe Joke Timmermans toont een lachende vrouw, met een van Munures vier katten in de achtergrond. “Ik ben niet depressief of down. Mijn chirurg zei me: ‘Ik zou willen dat al mijn patiënten zo positief waren als jij’. Op mijn goeie dagen doe ik mijn job, ben ik met keramiek bezig en doe ik leuke dingen. Op slechte dagen laat ik mezelf niet toe om in bed te blijven liggen. Ik zeg altijd: ‘Mijn pijn is een stukje van mij, daar moet ik mee leven’. Ik kan erom huilen of ik neem het erbij.”

Twee opties

Het zijn de ziekte en dood van haar zus die Munure anders naar het leven hebben doen kijken. “Mijn zus had kanker, maar is altijd positief gebleven. We hebben er nog alles proberen uit te halen. Tijdens haar ziekte hebben we nog heel veel gereisd. Door haar heb ik gezien: het kan altijd nog erger. Het heeft me ook geleerd dat je twee opties hebt. Ofwel zeg je ‘het leven is niks waard’, ofwel haal je er alles uit. Ik heb de tweede weg gekozen.” Op haar vijftigste staat ze sterker in haar schoenen dan ooit én is ze voor het eerst verloofd. “Ik was lange tijd iemand die vooral voor anderen zorgde, nu durf ik ook aan mezelf te denken. Ik zal bijvoorbeeld makkelijker hulp vragen om bij mama te blijven, zodat ik een avondje weg kan met vriendinnen. Ik ben vijftig en ik amuseer me rot.” (lacht)