“Hij bloedde hevig maar bleef me aanvallen”
Een paar uur voor Nico clubsecretaris Lambert Houben zwaar toetakelde, viel hij eerst loper Sam Lodewyckx (42) aan in het nabijgelegen bos. “Ik ben sportief gebouwd, maar tegen zo’n beest van honderd kilo kun je niks beginnen.”
Sam begon donderdag rond 16.30 uur aan zijn looprondje in Waterloos, waar de Mollenaar sinds enkele maanden woont. “Twee keer per week ga ik drie kilometer joggen. Ik loop langs voetbalclub WAVO het bos in en keer dan terug. Rond 16.50 uur passeerde ik op de terugweg een wandelaar met een everzwijn aan de leiband. Nogal raar, vond ik, maar ik liep verder. Ik merkte wel dat het everzwijn nieuwsgierig reageerde, een beetje zoals een hond.” “Driehonderd meter verder keek ik om en zag ik dat het beest zich had losgerukt en achter mij aankwam. Ik wilde eerst naar een jachthut lopen om omhoog te klimmen, maar dat was te ver. Ik spurtte zo snel als ik kon weg maar merkte al snel dat dat weinig uithaalde. Ik probeerde nog achter een boom te schuilen maar de ever haalde mij binnen de tien seconden neer”, zegt Sam.
“Pure agressie”
Sam werd zwaar toegetakeld. “Het beest liep mij twee, drie keer omver. Telkens probeerde ik recht te krabbelen. Ik verdeeen digde mij door op zijn kop te stampen. Het everzwijn bloedde serieus – net als ik – maar hij bleef gewoon aanvallen. Het was geen zelfverdediging of angst, maar pure agressie. Op een bepaald moment bleef hij even stilstaan. We keken elkaar recht in de ogen. ‘Hoe lang blijft dit nog duren? En geraak ik hier nog weg?’ spookte door mijn hoofd. Je schakelt dan echt over op overlevingsmodus.” Gelukkig slaagde Sam er uiteindelijk toch in om te ontkomen. “Maar het everzwijn bleef me wel stapvoets achtervolgen. Even verderop kwam ik een wandelaar met labrador tegen. Met hem ben ik snel het bos uitgelopen.”
Voet en been doorboord
Sam beseft dat hij heel veel geluk heeft gehad. “Ik ben een sportieve kerel maar tegen zo’n beest van honderd kilo had ik geen verhaal. Hij heeft met zijn slagtand mijn linkervoet doorboord, dwars door de zool van mijn schoen. De zij- en onderkant van mijn voet lagen open. Ook in mijn rechterbovenbeen heeft hij met zijn slagtand een gat geboord. Door de adrenaline had ik aanvankelijk niet zoveel pijn en besefte ik pas hoe erg het was toen ik thuiskwam. Daar heb ik de noodcentrale gebeld. Ze hebben me met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Op de spoed hoorde ik dat het everzwijn nog een slachtoffer had gemaakt aan de voetbalclub.” “Het is goed dat het beest is afgeschoten. Er zijn zoveel wandelaars en lopers in dat bos, het had nog veel erger kunnen aflopen”, zegt Sam, die intussen weer thuis is. “Mijn wonden zijn genaaid en ik moet pillen nemen. Ik hoop vooral dat het niet gaat ontsteken. Stappen is nog moeilijk, voorlopig doe ik het even rustig aan.”