Rode Duivels in nesten

Dieren in nesten, dat tvprogramma van Chris Dusauchoit kent u vast nog? Sinds zondag is er ook Duivels in nesten. De Belgen beten op een broeierige namiddag in het eindeloze woestijnzand. Het plan zag er helemaal anders uit. Tegen Marokko zouden ze orde op zaken zetten na de slappe zege van vorige woensdag, toen met 1-0 van Canada gewonnen werd. Met meer geluk dan kunde. Marokko bleek zondag een heel andere tegenstander. Het zette niet zo hoog druk als de kwieke Canadezen en het had geen roadrunners in de ploeg. Dat zou wel goedkomen, die lichaamstaal zagen we bij te veel Rode Duivels. Maar toen de Mexicaanse ref omstreeks 18 uur lokale tijd het eindsignaal door de lucht van Doha joeg, flikkerde er een meedogenloze 0 voor België en vrolijke 2 voor Marokko op het scorebord. “Deze nederlaag is een zware ontgoocheling”, sakkerde Thibaut Courtois. “We hebben te weinig kansen gecreëerd en te weinig goed voetbal gebracht. Als je niet verzorgd speelt tegen een goed georganiseerd Marokko, slaag je er niet in om echt gevaarlijk te worden.”

De Bilzense doelman ging zelf ook niet vrijuit bij de 0-1. “Mijn keeperswerk zat daar inderdaad niet voor 100 procent juist”, aldus een altijd eerlijke Courtois. “Maar het begon al aan de zijlijn, waar we (Meunier, nvdr.) een totaal overbodige fout maakten. De vrije trap zelf werd opnieuw in de eerste zone gedropt, net als in de eerste helft. Twee keer liepen daar veel Marokkanen, maar hadden wij er niemand. We moeten daar volk hebben om die bal weg te werken. Als hij dan toch doorkomt, is hij voor de keeper. Nu kwam die nummer zes (Saïss, nvdr.) tot twee keer toe voor mijn neus lopen. Dat mocht gewoon niet gebeuren.”

Roberto Martinez liet zich ontvallen dat er al zes jaar op deze manier verdedigd wordt. Zonder een mannetje aan de eerste paal. “Het heeft niks te maken met iemand aan die eerste paal, we moesten de bal aanvallen, zoals de Marokkanen dat ook deden. Wij keken naar wat er zou gebeuren, zonder iets te doen.”

Wil om te winnen

Naarmate de wedstrijd in het Al Thumama Stadium vorderde, leken de Rode Duivels steeds minder vat op de wedstrijd te krijgen.

Niet dat Marokko de Belgen horendol draaiden, maar net als in de tribunes bij de fans, waar we meer rode fez-hoedjes dan duivelse drietanden opmerkten, was de wil om te winnen op het terrein groter aan Marokkaanse zijde. “Zij waren niet per se gevaarlijker”, vervolgde Courtois. “Al was die tweede helft ook niet onze beste ooit. Maar ik had niet het gevoel dat zij ons echt pijn zouden doen, want ze dreigden zelden. Alleen toonden ze wel dat ze sterk zijn op die stilstaande fasen. Wij bleven te onzuiver in de passing,

BONDSCOACH MARTINEZ