Er zijn nog werkpuntjes bij Junior Planckaert en zijn Pauline
Liefde, dat is kilometers vreten en veel benzine betalen. Zoveel is duidelijk. Pauline De Vos werkt als HR-consultant in Waregem en woont in Celles, nabij Kortrijk. Dat is zo’n twee uur rijden van waar Junior woont. Om maar te zwijgen van Lurcy-Lévis in Frankrijk, waar het kasteel van de Planckaerts staat, dat is nog verder. Elk weekend tuft ze sowieso met haar auto richting Wallonië om haar grote liefde te zien. “Als het verkeer tegen zit, doe ik er soms drie uur over”, zucht ze.
Verzorg je haar een beetje als ze na zo’n lange rit aankomt?
Junior: “Zij verzorgt mij.” (lacht) Pauline: “Hij heeft altijd wel voor mij eten gekookt als ik aankom. Dat is ook liefde. Gisteren kreeg ik zalm met witloof geserveerd. Heel lekker.”
Junior: (fijntjes) “Mijn moeder had het wel gemaakt.”
Een week elkaar niet zien. Dat is best lang.
Junior: “Dat valt mee. Uiteindelijk zien we elkaar vier dagen niet. Ik vind het niet slecht dat je in het begin van een relatie niet elke dag bij elkaar zit. Dan zou het te snel opgebrand zijn. Je moet het verlangen groot houden. En als ik tijdens de week eens in Vlaanderen ben, spring ik rap binnen bij haar.”
Pauline: “Ik zou soms liever langer bij hem willen zijn, maar eigenlijk ben ik al op donderdagavond in mijn hoofd bij hem. Dan maak ik mijn zak klaar om de volgende dag na het werk te kunnen vertrekken.”
Bellen jullie elkaar?
Junior: “Je zal me niet snel betrappen op bellen. Misschien is dat een werkpuntje.” (lacht) Pauline: (droog) “Ik bel ook niet, want hij neemt dan toch niet op.”
Samenwonen zit er nog niet in?
Junoir: “Tien maanden is nog pril. En we hebben elkaar leren kennen in een omgekeerde situatie. Normaal flirt je wat, tast je af en heb je het over luchtige dingen. Maar in zo'n programma moet je echt direct de diepgaande vragen stellen. Wat wil je in je leven, hoe zit je in elkaar? En dat nog eens met een camera op je kop. Daarnaast leef je ook in een cocon. Je gaat niet naar buiten, ziet geen andere mensen en weet niet hoe iemand bij zijn vrienden of familie is. Laat staan hoe hij functioneert in het dagelijks leven. Nu ontdek je dat.”
Pauline: “Toen de camera’s weg waren, viel er veel van me af. Ik kon hem eindelijk echt leren kennen. En we hebben nu nog dat gevoel. Zelfs na tien maanden. We zitten nog in het begin.” Junior: “Ik wil niets overhaasten. Misschien ben ik daar trager in dan normaal. Meer terughoudender, maar alles op zijn tijd.”
Nog bang dat je hart weer wordt gekwetst?
Junior: “Die schrik is er altijd, maar ik weet zeker dat Pauline me graag ziet. Dat ze me niet zal kwetsen. Ze heeft zoveel voor mij over. Maar ik wil iemand duizend procent kennen voor ik er mee ga samenwonen. Ik ben echt heel voorzichtig.”
Hoe zit het met de ‘open communicatie’? Dat was ook een werkpuntje voor jou.
Junior: “Daarin ben ik drastisch veranderd. Ik zal het zeggen als ik iets goed of slecht vind. Ik heb dat geleerd door de gesprekken met tv-psychologe Sarah en door mijn vorige relaties. Wat ik toen meemaakte, wil ik niet nog eens meemaken. Ik dacht vroeger te veel dat het vanzelf wel opgelost zou geraken. Ik ging de moeilijkheden wat uit de weg. En ik was te beklemmend. Nu weet ik dat je elkaar de vrijheid moet geven.
Niet jaloers hebben.”
Lukt dat?
zijn.
Vertrouwen
Junior: (kijkt naar Pauline) “Bij de ene iets meer dan de ander.” Pauline: “Ik heb het daar moeilijk mee. Maar dat lijkt me een beetje normaal. Als hij ergens alleen is en ik er dus niet bij ben, weet ik niet wat hij doet, hé. Ik vertrouw hem, maar de mensen die rond hem hangen soms niet.”
Hoe moet ik me dat voorstellen? Een onafgebroken rij vrouwen rond Junior?
Junior: “Dat is een beetje overroepen. Het is niet zo dat, als ik uit de auto stap, er daar een horde vrouwen op me wacht. En heel Vlaanderen weet nu ook dat ik een vriendin heb. Maar als iemand met me op de foto wil en ik die persoon vast pak, dan zegt ze ‘waarom pak je die nu vast’. Ooit zijn we naar een festival geweest waar het extreem erg was. Ik had bij wijze van spreken niet eens de tijd om mijn cola uit te drinken. Dat is ook niet makkelijk voor haar. Ze werd er van de ene dag op de andere in gesmeten.”