‘Another love’ van Tom Odell na tien jaar weer een hit dankzij Oekraïne en Iran
Zondag steeg ‘Another love’ van Tom Odell naar de 41ste plaats in de Ultratop. En dat is vreemd, want het liedje is al tien jaar oud. De verklaring is dubbel: zowel in Oekraïne als in Iran wordt het liedje op straat gezongen en op sociale media massaal gebruikt, als protest.
Werk van lange adem
In de Britse Official Charts Top 100 staat Odell deze week op 12. In Duitsland op 9, in Frankrijk op 13. Toch vreemd dat een ‘nummer 1’-hit van tien jaar geleden nu plots weer scoort. De relance is begonnen op 24 februari van dit jaar, toen Rusland Oekraïne binnenviel. Another love werd al zeer snel op sociale media hét symbool van de Oekraïense veerkracht en samenhang. De eerste week al na de invasie verschenen op Tiktok tientallen video’s met binnenrijdende Russische tanks of slierten vluchtelingen en daaronder Another love.
“Het is nochtans geen protestlied, geen lied dat tot collectief verzet oproept”, zegt Jeroen D’hoe, professor popmuziek (KU Leuven) en docent compositie (LUCA school of Arts) “De verklaring zit in de tekst: I wanna take you somewhere so you know I care (Ik wil je ergens heen brengen, zodat je weet dat ik bezorgd ben). Dat sluit naadloos aan bij de vluchtelingenstroom die toen op gang kwam. Empathie en medeleven: dat is de kern van Another love.”
Niet alleen in Oekraïne is Another love de soundtrack onder het protest. Na de zomer pikte ook het Iraanse burgerverzet het liedje op. Dat was na de dood van Mahsa Amini (22), die overleden zou zijn door hardhandig optreden van de zedenpolitie in Teheran. Een massaal protest brak uit: Iraanse vrouwen sneden hun haar af op filmpjes die ze op sociale media postten. Daaronder zetten ze dan Another love.
Dat het moeilijk zou zijn om een plek te veroveren bij tv-kijkend Vlaanderen, dat wist Gert Verhulst. Hij zit middenin een wel erg concurrentieel tijdslot. “Het is niet evident om onze plaats binnen het uitzendschema te claimen, zo naast gevestigde waarden als Thuis en Familie. Bij veel mensen is dat echt een vaste gewoonte”, zegt hij. Ter vergelijking: Thuis flirt met een miljoen dagelijkse kijkers, De tafel van vier landt op een gemiddelde van 250.000. Al scoort het daarmee beter dan andere actuashows op hetzelfde tijdstip. “Ik denk dat we zo stilaan onze plaats veroveren. Er is nog wat tijd nodig om echt verankerd te geraken, maar we wisten op voorhand dat het een werk van lange adem zou zijn. Nu kijk ik alvast met veel plezier en voldoening terug op wat we neerzetten.”
Niet kinderachtig
In de mix
Van in het begin moest duidelijk worden dat De tafel van vier geen entertainment is. Er was dan ook veel aandacht voor zware onderwerpen zoals de oorlog in Oekraïne en de energiecrisis. Iets té zwaar. “We waren soms te serieus, brachten weinig vrolijkheid. Dat kon ook bijna niet anders, elke dag was er wel iets nieuws te melden over de oorlog of de gasprijzen. Nu hebben we wat meer ruimte kunnen creëren voor de actua uit de marge, voor interessante verhalen. Die mix tussen hard en zacht nieuws is makkelijker verteerbaar voor de kijkers. Dat horen we ook aan de reacties.”
Daarnaast is het volgens Verhulst een kwestie van het harde nieuws te benaderen op een manier die voor iedereen verstaanbaar is. “Daarmee zeg ik niet dat we ons publiek onderschatten, maar het is wel zo dat we willen dat iedereen begrijpt waarom de energiefactuur zo hoog is. In sommige programma’s gaat men er al te makkelijk van uit dat de kijker van alles op de hoogte is en perfect weet hoe de energiecrisis ineen zit. Dat is vaak niet zo en daarom leggen wij dat eerst helder uit. Dat kan ook zonder dat het kinderachtig of belerend wordt.”
Zonder James
Verhulst presenteerde eerder al de laatavondprogramma’s Gert late night en De Cooke & Verhulst show. Toen telkens aan zijn zijde: James Cooke. Of hij zijn compagnon de route niet mist? “Ik zou hem missen mochten we een humoristisch programma maken met een hoog showgehalte.” De tafel van vier is helemaal anders, aldus Verhulst. “Er zitten minder mensen uit de showbizz aan tafel, er zijn geen acts, geen gezang, geen geestige filmpjes. Wel is er meer tijd voor diepgang. Ik vond het soms frustrerend dat daar geen ruimte voor was. Soms had ik een gesprekspartner voor mij die iets heel interessants te zeggen had, maar konden we er maar vijf minuten op doorgaan. Ik ben blij dat we goede verhalen nu de tijd kunnen geven die ze verdienen.”
Persoonlijk raken
De start van De tafel van vier was er een met veel commotie. Er was het verhit debat rond wokeness dat dagenlang nazinderde. Het leidde zelfs tot verontschuldigen van de gastheer. Al heeft Verhulst er nooit zijn slaap voor gelaten, evenmin heeft het de verdere koers van het programma bepaald. “Er is ook wel veel gezegd dat niet klopte. Dat was uiteraard soms frustrerend maar ik probeer daar niet wakker van te liggen. Al raakte het me natuurlijk wel. Maar het is wat het is en op een gegeven moment is alles erover gezegd.” Praten over datgene waar de Vlaming mee bezig is, dat blijft vandaag de insteek. De vier gasten aan tafel zijn daarom niet alleen experten, politici of professoren. Ook de ‘gewone’ mens komt aan bod. Een gesprek dat hem zelf is bijgebleven, is dat met Evi Hanssen en haar terminaal zieke moeder Arlette, die samen een podcast maken over het afscheidsproces. Of dat met Geoffroy Vandeputte, de eerste chirurg van het land die deels verlamd is en vanuit zijn rolstoel opereert. “Dat zijn bewonderenswaardige verhalen, en ze raken mij ook persoonlijk. Het zijn zo van die dingen die je hoort of leest en op het eerste gezicht ver van je bed lijken. En toch wéét je: het kan verdorie iedereen overkomen, ook mij. Ik ben fier wanneer we zo iemand in de studio hebben zitten.”
→ ‘De tafel van vier’ Play4, van maandag tot en met donderdag om 20 uur. Na de aflevering van 8 december volgt een korte pauze, vanaf 9 januari is ‘De tafel van vier’ er weer met een tweede seizoen.