“Omdat ik geen chauffeur vond, rij ik maar zelf.”
Als we Christof vrijdag bellen, is hij net de Oekraïens-Poolse grens overgestoken. “Momenteel rust ik uit in Polen”, vertelt hij. “De grens oversteken viel mee: ik moest amper veertien uur wachten. Ik had erger verwacht, zelfs in vredestijd kan het langer duren.”
Oekraïne is een van de grootste graanproducenten ter wereld. Na de Russische invasie stegen de graanprijzen er tot recordhoogtes omdat het land geen graan meer kon exporteren. Gevolg: ons dagelijks brood werd duurder. Sinds juli kan er wel weer graan worden geëxporteerd uit Oekraïne waardoor de prijs enigszins is gezakt.
Nog 1.800 kilometer
Die uitvoer is belangrijk, want graan verkopen in Oekraïne is voor landbouwers zoals Christof niet de meest rendabele keuze. “Ik heb daarom een contract gesloten met een bloemmolen in WestVlaanderen”,
legt de Maasmechelaar uit. “Voor deze 24 ton tarwe krijg ik in België drie keer de prijs die ik in Oekraïne krijg. Als de koper tevreden is met mijn goederen, zullen we vaker samenwerken.”
Het duurde wel lang voor de tarwe naar België kon vertrekken. “De vrachtwagen stond geladen, maar toen bleek dat ik een speciale licentie moest hebben om te exporteren naar de Europese Unie. Toen dat papierwerk eindelijk in orde was, kon ik geen chauffeur meer vinden. Daarom rij ik nu maar zelf. Ik heb nog 1.800 kilometer voor de boeg. Over dik twee dagen sta ik in België”, zei Christof vrijdag.
Pikzwart
Intussen blijft zijn gezin achter in Oekraïne, waar de oorlog voortwoedt en de winter intussen stevig heeft ingezet. “Loetsk ligt in het noordwesten van Oekraïne, het is daar gelukkig vrij rustig. Vorige week hebben we wel drie dagen zonder stroom gezeten, maar gelukkig hebben we een kleine generator. Buiten was het pikzwart, bizar om te zien.”