Bert Dierickx richtte na noodlottig ongeval rolstoelbasketbalclub op
BASKETBAL HAM/HASSELT In augustus 2011 sloeg voor Hammenaar Bert Dierickx (44) het noodlot toe. Tijdens het uitoefenen van zijn bijberoep als boomverzorger geraakte hij volledig verlamd aan de onderste ledematen. In 2017 hield hij samen met scheidsrechter Arne Engelen rolstoelbasketbalclub ‘Orly On Wheels’ boven de doopvont.
“Op het moment van het ongeval zat ik een zestal meter hoog in een boom”, legt Dierickx uit. “Een afgezaagde tak heeft tijdens het vallen een andere tak geraakt, waardoor die tak naar boven is geschoten en in mijn rug belandde. Doordat ik goed beveiligd zat, ben ik niet uit de boom gevallen, maar ik had wel meteen geen gevoel meer in mijn benen. Op armkracht heb ik mij nog kunnen laten zakken tot zo’n twee meter boven de grond en mij van daar op het gras laten vallen. In het ziekenhuis werden een complete dwarslaesie, een klaplong, twee gebroken ribben en een gekneusd middenrif vastgesteld.”
Kunstmatige coma
Tien dagen na het ongeval ging Dierickx een tweede keer onder het mes. “Na drie weken in een kunstmatige coma ontwaakte ik moeizaam - ik kon op dat moment niet meer praten - en begon een elf maanden durende revalidatie in het UZ Gent. Maar ik heb een tweede kans gekregen en die heb ik - mede dankzij de steun van mijn gezin, familie en vrienden met beide handen gegrepen.” Ook op beroepsvlak had zijn ongeluk uiteraard drastische gevolgen. Dierickx: “Ik was werkzaam bij de politie en vond mezelf nog te jong om in mijn rolstoel thuis te blijven zitten. Mijn toenmalige korpschef gaf echter aan dat hij me niet meer kon gebruiken. Van 2013 tot 2017 was ik daarom actief bij een ander korps, maar nu ben ik weer aan de slag in mijn eigen gemeente, op vraag van de nieuwe korpschef. Ik sta in voor de kwaliteitscontrole, dat houdt in: het controleren en ingeven van processen-verbaal.”
“Perfecte uitlaatklep”
Dierickx vond in rolstoelbasket “een perfecte uitlaatklep.” “Vóór mijn ongeval speelde ik geen basket”, verrast de Hammenaar.
“Ik ging wel regelmatig lopen, maar beoefende geen andere sporten. Een schoonbroer van één van m’n beste vrienden speelde rolstoelbasket en hij stelde me voor om eens mee te komen trainen. Dat beviel me zo goed dat ik me aangesloten heb bij de club, Fenix. Weet je, lotgenoten hebben vaak maar een half woord nodig om elkaar te begrijpen. Ik heb enkele seizoenen competitierolstoelbasket gespeeld, maar toen de clubverantwoordelijke in 2017 besliste om geen competitie meer te spelen, hebben Arne Engelen en ik het initiatief genomen om een nieuwe club op te richten. Dat is Orly On Wheels. Onze spelersgroep komt uit Limburg, Antwerpen en Oost-Vlaanderen. Trainen doen we in Hasselt en in Sint-Niklaas. Praktisch is dat niet altijd evident, maar het is er ons om te doen dat we een sociale omgeving aanbieden, waarin iedereen die er nood aan heeft zich welkom voelt.”