“Met mijn bindingsangst heb ik mannen gekwetst”
Zoals het cliché het wil, staat er ook achter deze geslaagde zakenman een sterke vrouw: Julie Hannes (35).
THE SKY IS THE LIMIT
TESSENDERLO
Reportagemaker Peter Boeckx had Julie Hannes in The Sky Is The Limit kunnen portretteren als een bimbo met een hondje en een rijke vent, maar dan had hij de waarheid geweld aangedaan. Zo houdt ze er hetzelfde werkethos en dezelfde levensvisie op na als de Looise Containerkoning. “Ik heb er bewust voor gekozen om op de achtergrond te blijven in The Sky Is The Limit”, vertelt Julie, die ons ontvangt in de Maes-ranch in Tessenderlo. “Omdat ik niet iemand ben die graag in de picture staat. Ik zag het eigenlijk helemaal niet zitten dat Yves zijn medewerking zou verlenen aan dit programma. Hij heeft dan toch toegezegd en omdat ik hem wil steunen, ben ik er mee ingerold.”
Jullie leerden elkaar tien jaar geleden kennen in Foodcafé De Spork in Heusden-Zolder. Hoe komt het dat jullie nog maar twee jaar een koppel zijn?
“Geen van beiden zag dat toen zitten. Sterker: ik denk dat we elkaar wat angst inboezemden. Daar kwam nog eens bovenop dat Yves in die tijd al eens graag het beest uithing.”
In Het Belang van Limburg vertelde hij: “Wat vrouwen betreft, heb ik alles gezien en alles gehad.”
“Zo was dat inderdaad. En ik kan zeggen dat wij op dat vlak aan elkaar gewaagd zijn. Ik besef nu dat ik daardoor veel mannen gekwetst heb. Het enige wat me interesseerde, was mijn business. De boetiek die ik toen uitbaatte in Leopoldsburg was mijn prioriteit. Al de rest was bijkomstig en moest dus wijken.”
Kon je die klik makkelijk maken?
“Ja, ik had het gevoel dat ik niet anders kon. Mijn mama is vroeg overleden, dat heeft er volgens mij veel mee te maken. Ik was het enige kind van hardwerkende ouders. Papa, die in de ITsector werkte, zat voortdurend in het buitenland en mama werd zwaar ziek toen ik nog jong was. We woonden in Jette, maar de thuissituatie zorgde ervoor dat ik grootgebracht ben bij mijn grootouders in Leopoldsburg. Zeer warme mensen, ze betekenen evenveel voor me als mijn ouders. Ik heb al vroeg geleerd om voor mezelf te zorgen. Ik zie dat nu als een overlevingsmechanisme. Mama was doodziek, maar het leven ging voort. Ik moest naar school en papa hamerde erop dat we de moed niet mochten laten zakken. Kin omhoog, pokerface op en verder. Zo ging het ook met mijn werk toen mama al overleden was: ik kon niet bij de pakken blijven zitten.”
Ben je een harde?
(snel) “Ja. Beenhard. Ook weer door het overlijden van mama. Ik denk dat ik het daardoor moeilijk had met relaties. Mama had me te vroeg verlaten, daar heb ik flink wat verlatingsangst aan overgehouden, wat er dan weer voor zorgt dat ik me moeilijk kan binden. Omdat ik niet wil dat mensen me kunnen raken.”
Is Yves ook een harde?
“Hij kan hard zijn, maar hij heeft een veel zachter, warmer karakter dan ik.” (Yves komt even poolshoogte nemen)
Als je van de duivel spreekt.
Yves: “Zie wat ge tegen die mannen vertelt, want die gaan u liggen hebben, hé.” (knipoogt)