Na neus- en pinkbreuk opnieuw pech voor Hasseltse doelman
Eénentwintig minuten. Zolang zal het voetbalseizoen voor Ruben Cams wellicht geduurd hebben. “Het ziet er niet goed uit en het klonk ook niet goed. Toeschouwers achter mijn goal hoorden mijn knie drie keer kraken”, vreest de 28-jarige doelman van HO Heide (2A) voor een kruisbandblessure. Cams stond vorig seizoen ook al maandenlang aan de kant na een neus- én pinkbreuk.
Van een seizoensbegin in mineur gesproken. De naar Hasselt uitgeweken Diepenbekenaar kan er jammer genoeg opnieuw over meespreken.
“Halfweg de eerste helft van onze match tegen Diepenbeek moest ik me reppen op een niet zo bijster goed gegeven terugspeelbal.
Door mij te haasten, was mijn controle niet goed, waardoor ik snel moest ingrijpen om de bal te ontzetten voor de aanstormende aanvaller. Op het moment dat ik de bal op de achterlijn wou wegtrappen, bleven de studs van mijn schoen in het gras steken. Mijn knie draaide helemaal paraplu. Ik wist meteen hoe laat het was, zeker omdat toeschouwers - die achter mijn goal stonden - mijn been driemaal hoorden kraken. Ik zeeg onmiddellijk neer. Van de draagberrie werd ik in de ambulance gelegd om naar de spoedafdeling afgevoerd te worden. Op de RX-foto’s is er geen breuk vastgesteld. Het is nu wachten op een MRIscan voor de definitieve diagnose, maar ik vrees het ergste. Momenteel kan ik mijn knie niet plooien, ik kan niet op mijn been steunen. Ik draag een brace en loop op krukken.”
Mentaal
“Ja, ik had me mijn start helemaal anders voorgesteld. Zeker als je weet dat ik vorig seizoen ook meer dan zes maanden aan de kant stond. Eerst brak ik in de eerste oefenwedstrijd na dertien minuten al mijn neus, nadat bij het uitkomen een speler niet hoog genoeg over mij sprong en mijn neus raakte en brak. Voor de tweede maal in mijn carrière. In oktober stond ik opnieuw tussen de palen, maar toen brak ik mijn pink. Na Nieuwjaar was ik eindelijk weer paraat. Dit is mijn vijfde of zesde seizoen bij HO Heide. Twee seizoenen geleden was ik eerste doelman en speelden we kampioen. Maar van voetbal in tweede provinciale heb ik nog niet veel kunnen proeven”, merkt de ingenieur bij Vansichen Lineairtechniek schamper op. “Hoe ik hier mentaal mee omga? Ik ben al drie à vier keer van een ernstige en langdurige blessure teruggekomen. Deze keer zal ik opnieuw vechten om zo snel mogelijk en volledig hersteld op het veld te staan.”