De verdwenen mens
Vergis u niet als u volgende keer in een station om uitleg vraagt aan het loket. De persoon tegenover u is helemaal geen loketbediende maar uw eigen spiegelbeeld. Een ref lectie in veel te eenzaam glas. De NMBS besloot namelijk dat loketten niet langer van deze tijd zijn. In Limburg zal enkel nog het loket van Hasselt openen, en alleen van zeven tot kwart over twee. Hoewel onze nationale spoorwegmaatschappij de reputatie heeft zelden op tijd te zijn, mag u erop rekenen dat de Hasseltse loketten geen minuut later zullen sluiten. “Nog maar tien procent van de reizigers maakt gebruik van het loket”, verdedigde de woordvoerder van de NMBS de beslissing. Ik heb het even voor de wiskundig-beperkte woordvoerder uitgerekend: alleen in Hasselt zijn dat dagelijks al 740 reizigers die voortaan niet langer aan het loket terecht kunnen. 1,1 miljoen Belgen nemen op een gemiddelde weekdag de trein. De NMBS zegt dus dat 110.000 Belgen niet de moeite zijn om rekening mee te houden.
De mens is aan het verdwijnen uit onze contacten met instellingen en bedrijven. Bij sommige banken moet je al betalen als je zelfs maar met een mens wil spreken. Loketten worden her en der gesloten, in sommige gemeenten moet je via een app om een afspraak met je gemeentehuis of politie te maken, en de postbode krijgt niet langer de tijd om aan te bellen maar leert vakkundig met pakjes smijten. Met de smartphone in de aanslag heeft een meerderheid van de bevolking daar niet zo’n probleem mee. Maar de minderheid die we achterlaten is wel een kwetsbare minderheid. Mensen die minder vertrouwd zijn met het internet en daardoor sneller het slachtoffer worden van digitale oplichters. Toeristen of medeburgers die moeite hebben met de taal. Mensen die hulp nodig hebben omdat ze moeten leven met een beperking… En soms is er gewoon zo’n moment dat je even behoefte hebt aan een menselijke stem of een geruststellend contact.
Dat bedrijven zoals banken zich vergalopperen in het rendementdenken hoeft niet te verwonderen. Het zijn ondernemingen met aandeelhouders die winst verwachten, en als de markt haar werk doet zullen er banken opstaan die u wél dat menselijk contact aanbieden. Maar de overheid is een monopolist met een verantwoordelijkheid tegenover de belastingbetaler. Wat voor zin heeft het om voortdurend geld te pompen in de weerslag van sociale vervreemding; van het verdwijnen van lokaal weefsel en de uitvloeiers van eenzaamheid. Terwijl aan de andere kant de loketbediende, de postbode en de politiemanof vrouw wegbezuinigd wordt? De wegkwijnende mens is een gevolg van de verdwijnende mens.
“De mens is aan het verdwijnen uit onze contacten met instellingen en bedrijven. Bij sommige banken moet je betalen als je zelfs maar met een mens wil spreken”