Mama en dochters maken meer dan honderd keramieken engeltjes voor inwoners Rutten
Een onoplettende kat en kleine kinderhandjes deden er een paar sneuvelen, maar uiteindelijk hebben de zussen Mouha en hun mama meer dan honderd keramieken engeltjes gemaakt. Dat deden ze speciaal voor de processiegroep ‘De Engelbewaarders’ op de Evermarus
Het kleine Rutten telt nog geen 900 inwoners, maar op 1 mei verdubbelt het aantal bezoekers. Tijdens de Evermarusfeesten wordt al meer dan duizend jaar de marteldood van de gelijknamige heilige herdacht. In de voormiddag staat er een processie op de agenda, waarin verschillende Tongerse groepen meestappen. “De Engelbewaarders bestaan dit jaar precies honderd jaar”, legt Frederique Mouha (44) uit. “Mijn schoonzus leidt de groep en wou graag iets speciaals doen om dat jubileum te vieren.”
Frederique stelde zelf voor om samen met mama Godelieve Kindermans (65) en zussen Ulrique (45) en Anke (31) - engeltjes uit keramiek te maken voor de groep. “Vooraf konden we totaal niet inschatten hoeveel inwoners van Rutten een engeltje wilden. Waren dat er twintig? Of misschien zelfs vijftig? Uiteindelijk hebben we meer dan honderd engeltjes gemaakt.”
Lijfje per lijfje
De zussen en hun mama werkten alle vier aan de engeltjes, maar namen elk een specifiek onderdeel voor hun rekening. “Als je telkens hetzelfde doet, krijg je die handeling veel sneller onder de knie”, legt Anke uit. “Frederique heeft het precisiewerk als de hoofdjes en de haren gedaan, terwijl mama de lijfjes heeft afgewerkt. Ulrique en ik hebben vooral geschuurd, geglazuurd en de figuren in elkaar gezet. Het was een bewuste keuze dat ik de lijfjes niet mocht maken. (lacht)”
“Mama hebben we niet meer laten schuren, omdat ze te veel kracht op de engeltjes zette”, vult Frederique aan. “Dan hoorden we haar vloeken en wisten we al wat er gebeurd was.” De familie Mouha werkte maandenlang aan de engeltjes: in oktober begonnen ze al aan het eerste figuurtje. “Gelukkig maar, want af en toe vonden we een exemplaar toch niet goed genoeg om te geven”, legt Frederique uit. “Het blijft ook handwerk: je vindt al snel het ene hoofdje of vleugeltje mooier dan het andere”, vertelt Anke.
Onoplettende kat
De engeltjes werden twee keer gebakken: eerst als biscuitbak om het vocht en de gassen uit de klei te laten ontsnappen, erna nog een tweede keer op hogere temperatuur. “Bij keramiek kan er altijd wat mislopen in de oven”, legt Frederique uit. “Een engeltje verliest zijn vleugel of krijgt plots toch een barst. Uiteindelijk hebben we twee volle emmers verzameld met alle engeltjes die gesneuveld zijn. Dat gebeurde soms ook heel stom: dan wilden we ze verplaatsen en viel er opeens een engeltje om. Of de kat of een van de kindjes stootte er eentje van tafel.”
Tijdens het bakken kan er veel misgaan, maar papa Jef hield altijd een oogje in het zeil. “Onze oven staat in zijn garage, dus hij waakt erover dat die tijdig wordt aan- en uitgezet”, verduidelijkt Frederique. “Bij de eerste bak duurt het wel tien uur voor de oven een temperatuur van 1030 graden bereikt heeft. Papa houdt ons op de hoogte en zegt dan: ‘beste bakkers, jullie hebben nog veertig minuten’. De eerste keer toen de oven ’s nachts aan het opwarmen was, heeft hij wel geen oog dichtgedaan. (lacht)”
Sinds de zomer hebben de zussen ook een eigen Instagram-pagina Studio Chamotte, waarop ze hun keramiekwerkjes delen.
“Bij keramiek kan er veel misgaan. Uiteindelijk hebben we twee volle emmers verzameld met alle engeltjes die gesneuveld zijn” Frederique Mouha
“Chamotte is de naam van de korrel in de klei”, legt Anke uit. “Toevallig zitten in Studio Chamotte ook alle letters van onze familienaam Mouha.”
Voorlopig verkopen de zussen hun keramiek niet, al sluiten ze dat in de toekomst niet uit. “Dat zou heel fijn zijn, maar we zien wel wat er gebeurt”, vertelt Frederique. “Nu geven we vaak een handgemaakt cadeautje aan familie of vrienden. Als we naar een verjaardagsfeestje gaan, nemen we al sneller een werkje mee in plaats van bloemen.”
Stresserend proces
“Dat is een heel persoonlijk cadeau, maar eigenlijk apprecieert iedereen dat wel”, vult Anke aan. “Vrienden en familie vragen ons ook vaak om iets te maken voor een bijzondere gelegenheid: een bloempotje als doopsuikercadeau, een bedankje voor een communie of een geschenk voor meter en peter.”
Voor de familie Mouha blijft keramiek een ontspannende hobby. “Al is het ook een stresserend proces waarin veel kan misgaan”, benadrukt Anke nogmaals. “Als je de oven opent, denk je soms: ‘wauw, het ziet er echt mooi uit’. Andere keren had je je het eindresultaat toch anders voorgesteld. En als je honderd engeltjes moet maken, zit er sowieso wat druk achter. (lacht)”