“Niveau is hier even hoog als in de Tour”
De Giro is een week ver en Quinten Hermans staat nog zeer stevig in zijn schoenen.
Hij beschikt over een goede conditie, getuige zijn dichte ereplaatsten in de openingsrit en de graveletappe. Tussendoor rijdt hij zich uit de naad voor Kaden Groves, maar juichen mochten ze bij Alpecin-Deceuninck nog niet. “Als je ziet hoe Pogacar tekeer gaat, dan weet je hoe zwaar het is.”
Quinten Hermans werkt na 2021 zijn tweede Giro af. En dat gaat hem duidelijk goed af. In de pittige opener naar Turijn sprintte hij in een klein groepje naar plek zes. Jammer genoeg voor de Looienaar reed er nog een pakketje voor. “En dat is vaker het geval”, lacht Hermans. “Ik had een heel goede dag en de ploeg stond helemaal in mijn dienst. Jammer genoeg reed Pogacar weg met Narvaez en Schachmann, waardoor ik voor een dichte ereplaats spurtte.”
In de graveletappe van donderdag volgde een vergelijkbare situatie. “Opnieuw had ik een stevige spurt in huis, maar meer dan een zevende plaats zat er niet in omdat Alaphilippe en co ervandoor waren. In het begin van die
“Het begint mijn handelsmerk te worden: overleven en nog redelijk rap zijn na een zware koers. In een klein groepje moet ik dan mijn plan zien te trekken. Ik hoop dat die kans deze Giro nog komt”
rit voelde ik me niet zo best, maar gaandeweg kwam ik erdoor. Het is te zeggen: ik ging minder snel dood dan mijn tegenstanders. Dat begint mijn handelsmerk te worden: overleven en nog redelijk rap zijn na een zware koers. In een klein groepje moet ik dan mijn plan zien te trekken. Ik hoop dat die kans nog komt de komende twee weken. Het is altijd moeilijk om vooruit te kijken naar geschikte ritten om te proberen, omdat ook de wind en je medevluchters een belangrijke rol spelen. We zien wel.”
“Ik merkte trouwens hoeveel spanning die grindwegen met zich meebrachten, terwijl het nauwelijks over twaalf kilometer onverharde stroken ging”, vervolgt Hermans. “In een grote ronde hoeft zo’n etappe niet vind ik. Het brengt nodeloze gevaren met zich mee voor klassementsrenners en dat leidt tot prangende situaties voor iedereen.”
Knallen voor Groves
De grootste kans op winst voor Alpecin-Deceuninck is Kaden
Groves. De Australische sprinter was dit seizoen nog niet aan het feest, maar won vorig jaar in de Vuelta drie ritten. “Hij kwam al heel dicht in Andora, maar toen was Jonathan Milan een zucht sneller. Er komen nog momenten”, verwacht Hermans. “Mijn taak is om de groep veilig en in goede positie naar de laatste tien kilometer te leiden. Ook dat lukt goed. Spijtig dat er niet gesprint werd in Lucca. Het was nochtans een uitgelezen kans. We maakten er een harde wedstrijd van om sprinters te lossen en vielen zo vrij snel op de nek van de vroege vluchters. Er ontstond een nieuwe kopgroep die op het einde meer in de tank had dan verwacht. De vertwijfeling sloop wat in het team en we kwamen te laat. Dat andere ploegen gefrustreerd waren dat we zo voortvarend fietsten? Tja, ieder zijn tactiek en deze keer liep het mis.”
Giro versus Tour
Met twee Giro’s en een Tour op zijn palmares kan Hermans beide wedstrijden goed vergelijken. “De Tour is ontegensprekelijk meer stresserend en het belang lijkt groter, maar de publieke belangstelling en het niveau zijn hier gelijkaardig. Hoogstens een procentje minder zou ik zeggen, maar als je ziet hoe Pogacar tekeer gaat, dan weet je hoe zwaar het is. In de Tour staan de zenuwen wel meer gespannen. Daar beginnen ze al op vijftig kilometer van de meet te vlammen achter een vlucht, terwijl ze in de Giro langer wachten. Er is ook meer tijd voor praatjes in het peloton.”
Quinten Hermans