Luc Devroe, technisch directeur bij KVO, is na drie jaar nog eens terug in Brugge
Net geen vier seizoenen stippelde Luc Devroe het sportieve beleid uit bij Club Brugge. Tot Bart Verhaeghe en Vincent Mannaert de touwtjes in handen kregen en de sportmanager aan de deur werd gezet. Drie jaar later keert de man die Lestienne en Meunier naar blauw-zwart lokte, terug naar het Jan Breydelstadion. Van Club Brugge, over Roeselare tot KV Oostende, waar hij nu technisch directeur is: een kritische terugblik. ‘Is het bij Club drie jaar later sportief zoveel beter?’ ook jegens hen. Waarom niet?’ Toen Devroe in 2007 werd aangezocht als opvolger van Marc Degryse, hoopte Club de koopmansgeest van Antoine Vanhove weer te installeren. Pas na zijn ontslag oogstte Club wat Devroe zaaide: Nabil Dirar, Ivan Perisic, Ronald Vargas alleen al leverden een kleine vijftien miljoen euro op.
‘En met Lestienne, Meunier, Odjidja kan je weer cashen. Wat niet wil zeggen dat alle transfers nu slecht zijn. Mat Ryan is een goede doelman, die ook geen stukken van mensen kostte. En Michel Preud’hom- me is een toptrainer. De transfer waar ik de meeste voldoening uit haalde? Antolin Alcaraz: gratis gehaald uit Portugal en al sinds 2010 in de Premier League. Er waren natuurlijk ook miscastings: Stepan Kucera bijvoorbeeld, die nu in Kazachstan speelt.’
50 procent van Meunier
De laatste transfer van Devroe heette Thomas Meunier, sinds kort Rode Duivel. Club is slechts voor 50 procent eigenaar van de Luxemburger – een constructie zoals die ook bestond met Perisic – en dat wordt Devroe weleens aangewreven. De andere helft is in handen van Starfactory, het bedrijf achter Didier Frenay. ‘Meunier had een akkoord met Zulte Waregem, waar Vincent Mannaert toen zat, maar vond geen akkoord met Virton. Ik ben naar Bastenaken gereden en heb die avond zelf een akkoord gesloten. In de onderhandelingen met Starfactory, waarbij Bart Verhaeghe aanwezig misschien naar Zulte Waregem. Trouwens, Club heeft al de kans gehad om die overige 50 procent te kopen. Perisic, die bijna bij Zulte Waregem of Kortrijk zat, was eenzelfde geval. Toen hij een miljoen euro kostte, vond Club hem te duur. Want Perisic was maar een speler van Roeselare. Adrie Koster kende hem niet en verkoos een centrale verdediger, wat dan Ryan
Donk werd. Drie maanden later konden we voor 200.000 euro voor de helft eigenaar worden van Perisic. Voor dat geld én zijn salaris nam Club geen risico. Toen hij verkocht werd aan Dortmund, streek Club 4 miljoen euro netto op. Voor een speler die zo weinig kostte, zou ik elk jaar zo’n deal afsluiten. Ik heb dat systeem niet uitgevonden, hé.’ Devroe kreeg wel vaker te horen dat een speler ‘te kostelijk’ was. Club was toen nog geen nv maar een vzw,