Reporter stapt rechtdoor doorheen Vlaanderen

Zo simpel en toch nooit eerder geprobeerd: een voettocht waarin je altijd en onverbiddelijk rechtdoor stapt. De 22-jarige Lidewij Nuitten uit Brussel is aan zo’n reis dwars door Vlaanderen bezig voor het Eén-programma

‘Veel lastiger dan gedacht. Vlamingen zijn dol op afsluitingen.’

Beroemd.

Het was een ideetje dat ineens op tafel lag tijdens een brainstorm voor het nieuwe seizoen van Iedereen Beroemd: je trekt door Vlaanderen een horizontale lijn langs de 51ste breedtegraad en je laat een reporter die lijn afstappen. Altijd rechtdoor en je laat je door niets tegenhouden. ‘Simpel idee, maar niet evident om het uit te voeren’, zegt Lidewij Nuitten, die vorig seizoen nog stage liep bij Iedereen Beroemd, maar nu onderweg is voor een reis van 222 kilometer. ‘Samen met een camera- en geluidsman vertrok ik in juni in Maasmechelen om over enkele maanden in Veurne aan te komen. Wanneer precies weet ik niet.’ De drie volgen immers letterlijk één rechte lijn, en dat vertraagt het tempo. ‘Als we op een dag vier kilometer afleggen, zijn we goed opgeschoten. We stappen dwars door huizen en bedrijven, we zwemmen rivieren over en klimmen over omheiningen.’ Van die laatste zijn er veel in Vlaanderen. ‘De Vlaming bouwt overal afsluitingen. Van hout, van staaldraad, van beton. Als het andere mensen maar buiten houdt. Aan het soort omheining zie je vaak wat voor mensen er wonen. In de tuin van een villa, afgezoomd met prikkeldraad, ben je doorgaans niet welkom.’

Iedereen

Sinds we er twee op ons af zagen stormen, zijn we voorzichtiger geworden.’ Enige waakzaamheid is sowieso altijd handig, zegt Lidewij. ‘Laatst passeerden we een bordje met een pistool erop. Hier waakt geen hond, hier waak ik zelf. We hebben een paar keer geroepen en toen niemand reageerde, zijn we maar om die tuin heen gelopen.’

Loods binnengedrongen

Ergens omheen lopen: het is natuurlijk niet de bedoeling van Altijd Rechtdoor, maar soms kan het niet anders. ‘Autostrades kan je niet oversteken, maar daarbij hebben we hulp gekregen van Touring. Spoorlijnen mag je ook niet zomaar over, maar we hebben het wel een keertje gedaan. Een man die al veertig jaar het spoor oversteekt omdat zijn weimet schapen aan de andere kant ligt, heeft ons erover geloodst. Voorts kent Lidewij weinig no go’s, ‘tot je aan de poort van het militaire domein van Schaffen opduikt. We arriveren altijd onaangekondigd en om te filmen op een legerterrein heb je een vergunning nodig. Die hadden we niet, dus moesten we dat domein links laten liggen. Slechts een paar keer is ons de toegang tot een privéterrein geweigerd. Een man dreigde de politie te bellen omdat we zijn tuin waren binnengedrongen, een bedrijfsleider reageerde boos omdat we zijn loods waren binnengestapt en ook om een filiaal van Carrefour moesten we noodgedwongen heen. Gelukkig zijn de reacties over het algemeen erg positief, zeker nu het publiek me begint te kennen. Soms wandelen mensen een eindje mee, laatst bood een bakkersvrouw ons koekjes aan toen we op de stoeprand zaten uit te blazen. We staan best wel versteld van de vriendelijkheid, want soms overvallen we mensen in hun pyjama of badjas. Vrijende koppels hebben we nog niet betrapt, maar vroeg of laat moeten we toch eens op een wietplantage stoten, denk ik.’ (lacht)

Planckendael

Op dit moment heeft Lidewij ongeveer een derde van haar traject afgelegd. ‘En nog altijd is de meest gehoorde reactie van mensen: O, maar hier kun je niet door! Waarop ik steevast reageer met Mag ik eens kijken alstublieft? We hebben net in Tremelo gedraaid, en nu gaat het richting Mechelen. Daar wacht een uitdaging: we moeten dwars door het dierenpark van Planckendael. Ook voor Keerbergen hou ik mijn hart vast. Op Google Maps zag ik dat we daar door een gebied vol chique en allicht goed beveiligde villa’s moeten. Ook Tielt wordt op het einde nog een harde dobber. Dat is de enige stad waar we recht doorheen moeten. Maar dat zijn zorgen voor later. Veel later.’