Vier op een rij

E Er bestaat geen rangorde meer in het moderne wielrennen. Er is geen heerser meer zoals vroeger in de Tour met Anquetil Anquetil, Merckx,M Hinault, Indurain of de uitgespuwde Armstrong. Er is zelfs geen duel, maar er zijn wel vier (!) favorieten die op hetzelfde eenzaam hoge niveau starten. Drie daarvan zijn zelfs exwinnaars die verschillende redenen hebben om toe te slaan. Te beginnen met Vincenzo Nibali die wil bewijzen dat hij ook zonder de crash van Contador en Froome de Tour de France kan winnen en zo de allereerste renner in twee decennia kan worden die zichzelf opvolgt. Al is hijzelf net zo'n vraagteken als vorig jaar in Leeds. Of Froome die na zijn gewonnen Tour van 2013 nooit meer de indruk gaf de tegenstand te overvleugelen zoals hij twee zomers op rij deed. Dan is er Contador, die al zeven grote ronden op zijn cv heeft. Hij is voor velen dé favoriet der favorieten. El Pistolero is in het grote rondewerk de onvoorspelbaarheid in hoogsteigen persoon. Krijgt hij zijn dubbel Giro-Tour voor elkaar, dan zou dat pas voor de dertiende keer ooit zijn dat een renner daarin slaagt. En dan hebben we nog Naïro Quintana die de allereerste Zuid-Amerikaanse eindwinnaar ooit kan worden. Bijgestaan door Valverde, die op de long list van tien kandidaten prijkt. Eigenlijk is de altijd wat mystiek uitstralende Colombiaan nog het grootste vraagteken van allemaal, want net als Froome krijgt hij eerst een handicaprace vooraleer de bergen opdoemen. En hij zal beter moeten dalen dan in de Route du Sud waar hij van Contador verloor. En laat nu dit dé specialiteit zijn van Nibali die het niet met zoveel woorden zegt, maar het parcours wel oké vindt.