‘Lang genoeg geduurd’
Nelis Pex droomt na zijn ongeval nog altijd van Hawaï
Het zag er een jaar geleden nog allemaal rooskleurig uit voor Nelis Pex. De 27-jarige badmeester uit Scherpenheuvel werkte toen enthousiast naar de Ironman van Hawaï toe, tot een ongeval tijdens een fietstraining er een abrupt einde aan maakte. ‘Ik denk nog veel terug aan het moment waarop ik me vorig jaar op Lanzarote met veel zwier kon kwalificeren voor de Ironman van Hawaï’, vertelt Nelis Pex. ‘Ik had er zo mijn zinnen op gezet tot ik de laatste dag van augustus bij een doordeweekse training ten val kwam. Gewoon tegen het achterwiel van iemand aangetikt, maar de gevolgen waren er niet minder op. Met breuken in mijn bovenbeen en het sleutelbeen werd ik naar het ziekenhuis afgevoerd. Daar werd besloten om de dag daarop te opereren. Bouten en ijzeren platen waren meteen mijn deel. De dokters voorspelden me een revalidatie van minstens vier maanden.’ ‘Na verloop van tijd kon ik weer zwemmen en fietsen, maar lopen was maar een mager beestje. Op dat gebied was er van enige opbouw amper sprake. De schokken waren er de oorzaak van dat er zich ont- stekingen vormden op de plaatsen waar de bouten waren aangebracht. Ik nam begin mei nog deel aan de sprinttriatlon van Geel maar de 5 kilometer loopfinale brak me achteraf weer zuur op. Midden mei mocht ik dan weer naar het ziekenhuis om heel die ijzerwinkel te laten verwijderen.’ ‘Ik beweeg me sindsdien weer een heel stuk soepeler, maar
NELIS PEX Ik heb geleerd dat je met klagen niet verder geraakt
om opnieuw te mogen lopen moet ik nog op het fiat van de dokter wachten. Zwemmen en fietsen komen stilaan in orde, maar ik voel dat het me nog fel aan kracht ontbreekt.’ ‘Natuurlijk heb ik maanden lang gesakkerd over het feit dat het juist mij moest overkomen. Maar ik heb geleerd dat je met klagen niet verder geraakt. Ik heb me trouwens de hele tijd goed kunnen bezighouden. Mijn droom nog toch nog eens in Hawaï te geraken, is daarenboven intact gebleven. Op 19 juli komt er ook een eind aan mijn ziekteverlof zodat ik dan weer in Aarschot aan de slag kan gaan als badmeester. Het heeft nu allemaal al lang genoeg geduurd.’ Intussen probeert vriendin Deborah Van Gossum het mooie triatlonweer te maken. ‘Zaterdag start ze in de halve triatlon van het Nederlandse Didam. Hopelijk zorgen de tropische temperaturen niet voor en obstakel. Zo is er sprake van de afstanden in te korten of vroeger van start te gaan. We zullen zien welke beslissingen de organisatoren zullen nemen. Begin augustus is ze dan van de partij in de eerste editie van de Ironman van Maastricht, waar ze zich zou kunnen kwalificeren voor Hawaï. Maar dan moet ze wel bij de eerste twee van haar leeftijdscategorie eindigen.’