Komkommertijd

Een meerkeuzevraag om aan het nieuwe seizoen te beginnen. Welk van volgende drie berichten doet u het meest de wenkbrauwen fronsen: A. Vladimir Poetin draagt Sepp Blatter voor voor een Nobelprijs. B. Benjamin Nicaise is vanaf nu lid van de Reviewcommissie. C. Leden van de Raad van Bestuur van de Voetbalbond zijn het na afloop van een vergadering niet eens over wat er tijdens die vergadering – waar ze dus allemaal bij waren – is beslist. U kan niet kiezen, hoor ik u al luidop denken. Bij elk bericht vraagt ieder weldenkend mens zich immers spontaan af: hoe is dat nu mogelijk? Omdat het seizoen nog lang is, stel ik voor om u er niet over op te winden, maar er eens smakelijk om te lachen. Welke Nobelprijs hij precies in gedachten heeft voor zijn vriend Sepp moet Poetin nog specificeren en tot dan kunnen we de kandidatuur uiteraard niet ondersteunen. Ik heb wel de lijst al een keer bekeken en niet meteen een passende categorie gevonden. Tenzij die voor de vrede, want met zijn geldenveloppenbeleid van vele decennia heeft Blatter toch bondsmensen van over de hele wereld verenigd in hun steun aan de Zwitser bij opeenvolgende voorzittersverkiezingen. Poetin heeft er wellicht al een klein budget voor vrijgemaakt. Maar helaas is van de leden van het Nobelprijscomité niet bekend of ze even makkelijk omkoopbaar zijn als de (vroegere?) stemgerechtigden van de FIFA. In de tuin van het majestueuze Konstantinovskiypaleis stonden Poetin en Blatter als twee wassen beelden uit Madame Tussauds. Beter kon de totale ontsporing van de FIFA niet geïllustreerd worden. Naar verluidt zou het met Michel Platini beter gaan. Misschien is de (kromme) redenering dat stropers de beste boswachters zijn wel van toepassing, net als (blijkbaar) bij het nieuwe lid van de Reviewcommissie: Benjamin Nicaise. Over Pierre François valt in zijn nog maar korte periode als CEO van de Pro League al veel goeds te vertellen, maar deze beslissing is een slechte. Nicaise is een intelligente jongen, in La Tribune op de RTBF geeft hij als analist welbespraakt en netjes in het pak zijn mening. Zo keurig dat iedereen blijkbaar vergeten is hoe de voetballer Nicaise was. Geen harde voetballer zoals hij nu wil laten geloven, wel een smerige en geniepige. Een provocateur, voor wie studs niet enkel dienden om overeind te blijven en ellebogen niet enkel om op te steunen. Eén scène vat het een beetje samen. Meteen na het eindsignaal van de lichtjes ontspoorde testmatch tussen Standard en Anderlecht op Sclessin viert bankzitter Nicaise niet de titel met zijn ploegmaats. Hij sprint als een wildeman tot bij Boussoufa, roept hem van alles toe en toont zijn middenvinger. Daarna loopt hij vijftig meter verder naar Wasilewski (!) en springt vlak voor zijn neus over en weer terwijl hij hem een toont. Met intussen al supporters van Standard op het veld. Enkel omdat Wasilewski de enige keer in zijn leven niet reageert, komt het niet tot een massale vechtpartij. Er zijn in Wallonië echt wel geschiktere ex-voetballers te vinden om de integriteit van spelers te beschermen. Intussen gaat ook in het bondsgebouw alles zijn gewone gang: er wordt geruzied, afgerekend en mensen worden ontslagen. Geen komkommertijd in het Glazen Huis. De commotie rond het ontslag van Frank De Bleeckere leert wat we al wisten: de Voetbalbond is een krabbenmand en een stuurloos schip dat smeekt om geloofwaardig leiderschap. Met François De Keersmaecker nog twee jaar in het zadel rust daarvoor alle hoop o op een sterke CEO met een d duidelijke visie. Iemand d die de kibbelende managers en coaches weer op één lijn krijgt. En dus vooral niet d de huidige, Gérard Linard. D Die kan wel goed rekenen en p personeel buiten gooien. En één enkele keer ook aannemen. Na d de ontslagronde die twintig mensenme hun baan kostte en een duidelijk afgesproken wervingsstopwervin was zo ongeveer zijn ee eerste beleidsdaad als CE CEO ad interim het aanwerven va van zijn eigen schoonzoon, veil veilig weggestopt bij de Waalse afd afdeling. Weliswaar in ru ruil voor een financiële inspa inspanning van Linard zelf, maa maar zijn geloofwaardigheid lag meteen aan diggelen. Met een C4 vo voor Frank De Bleeckere h heeft Linard op een slinkse manier al een eerste slag thuisgehaald. Enkel Enkele aanwezigen blijven bewere beweren dat er niet over gestemd is en toch staat in het verslagver dat het unaniem is goedgekeurd?!goe Linard wilde op die bewust vergadering van 9 juli ook al het ontslag van Paul Allaerts doordrukken. D Daar had hij al een keer op aan aangedrongen in mei. Linard be beweert zelfs dat Allaerts sc scheidsrechtersevaluaties vervalst, wat overigens com complete onzin is. En voor de t twee functies die Allaerts zel zelf graag wil behouden, maa maar waarvan hij er verplicht één (voor fors minder loon) m moet kiezen, heeft hij al opv opvolgers: Eric Romain (arbit (arbitrage) en Bob Browaeys (T (TD jeugd). Gelukk Gelukkig zijn er verstandigeversta mensen op de rem gaan staan, maarm volgende dinsdag moet Allaerts wel zijn vel zien te redden.

De Voetbalbond is een krabbenmand en een stuurloos schip dat smeekt om geloofwaardig leiderschap