Teamspirit

Op nationaal niveau was Wanty-Groupe Goubert de voorbije weken de toonaangevende wielerploeg. Overwinningen in de GP Jef Scherens en de vernieuwde Schaal Sels. Winst en tweede in de Druivenkoers in Overijse. De winnaar en de runner-up in de Grote Prijs van Geraardsbergen, kermiskoers met traditie. Bjorn Leukemans, Robin Stenuit, Jérôme Baugnies, Marco Marcato, Frederik Veuchelen: ze rijden rond als brommers. Ik gun het Hilaire Van Der Schueren wel. Harde werker in de schaduw. Koersnostalgie geprojecteerd naar de moderne tijden. Ik zie de sfeer in een ploeg die goed draait zo voor me. High fives, low fives, baby fives in de bus of camper. Overal coureurs die elkaar knuffelen, neuzeneuze doen en occasioneel een tong draaien omdat ze met hun geluk geen blijf weten. Het hoerasfeertje dat iedereen boven zichzelf doet uitstijgen. Die perceptie kreeg woensdag een serieuze knauw toen ik de reactie van Bjorn Leukemans zag na zijn zege in Geraardsbergen. Schuimbekkend spuwde hij in de microfoon: ‘Nee, ik kan nog niet genieten van deze zege. Het is niet simpel als een ploegmaat achter je aankomt met de concurrentie in het wiel. Baugnies probeerde vier keer naar me toe te rijden! Dit had veel gemakkelijker gekund.’ Op de beelden was te zien dat Jérôme Baugnies helemaal alleen in het wiel van Bjorn Leukemans op de tweede plaats strandde. Baugnies liet het niet na om hardop te roepen dat hij zich de beste man in koers voelde. Kan tellen als je je kopman in diskrediet wil brengen. Als een geslagen hond stond hij naast Leukemans op het podium. De bloementuil naar beneden, terwijl de anderen poseerden voor de obligate foto‘s. Zelfs als Leukemans gelijk had, moest de kopman dit anders en binnenskamers hebben opgelost. Hij schuurde de glans van zijn eigen overwinning en bezorgde het imago van zijn eigen team – de ploeg van het moment – een deuk. Zootje ongeregeld. Suffe boerenstampers. Zo lijkt het nu. Niet meteen iets waarmee een sponsor zijn merknaam geïdentificeerd wil zien. De uithaal van Leukemans aan het adres van Baugnies moet dieper zitten. Holt die laatste zijn reputatie van onmogelijke Einzelgänger nog altijd achterna? Feit is dat Baugnies als kind van de streek graag had gewonnen in Geraardsbergen, maar dan nog zijn er afspraken waaraan hij zich moet houden. In Overijse kon hij perfect gebruikmaken van de favorietenrol van zijn kopman Leukemans om zelf te winnen. Daar was wel nog het akkoord van ploegmaat Marcato voor nodig. En die leek me ook niet bijster gelukkig. Het is tijd dat Hilaire Van Der Schueren een goede hutsepot met varkenspoten en -oren klaarmaakt en iedereen eens rond de tafel zet. Na een paar Tripels van Ename zullen de tongen wel loskomen en misschien dansen Leukemans en Baugnies op het einde van de avond in hun onderbroek op tafel. Maar op dit moment lijkt het er niet op.

Het is tijd dat Hilaire Van Der Schueren een goede hutsepot met varkenspoten en -oren klaarmaakt en iedereen eens rond de tafel zet