Te oud om te geven
Als ik een begenadigd zanger, presentator en racepiloot was geweest, zou VTM mij geen programma geven waarin ik mijn jongensdromen realiseer, zoals Koen Wauters dat doet in Project K (foto). Een Project T zit er bij mij niet in omdat ik me niet meer kan herinneren waar ik als jongen van droomde. Ik droomde van de Nederlandse schaatskampioene Yvonne Van Gennip die mij echt wel kon krijgen, maar dat is een ander verhaal. Eigenlijk droom ik als 44-jarige meer dan als 14-jarige. Ik droom dat ik aan het stuur zit van een anonieme BMW 325i van de federale wegpolitie, ik droom dat ik met een drumstel overweg kan, ik droom dat ik dezelfde buikspieren heb als die belachelijke vent uit die televerkoop reclame voor het Wonder Core 2 fitnesstoestel (adviesprijs 249,95 euro, u betaalt 109,85 euro). Op dromen staat geen leeftijd, al wordt een mens soms wel eens op de feiten gedrukt. Zo hoorde ik VRT-correspondente Lia van Bekhoven vanuit Londen op Radio 1 vertellen dat er in Engeland een tekort aan spermadonoren is. De strenge selectie schrikt Britse mannen af: je zaad moet van uitstekende kwaliteit zijn en àls je de selectie haalt, moet je twee keer per week doneren zonder je te hebben ‘bezondigd’ aan seks of zelfbevlekking. ‘De mannen mogen ook niet ouder zijn dan veertig’, klonk het. Ik heb de radio uitgezet en mezelf bekeken in de achteruitkijkspiegel van de auto: vier jaar over datum, het is ver gekomen. Gelukkig kreeg ik ’s avonds een mail die mijn gedeukte ego goed deed: een onbekende vrouw genaamd Faith Luv mailde me met de aanhef ‘Dag schat’. In schabouwelijk Nederlands schreef ze ‘aarzel niet beledigd door mijn boodschap aan u’ en ‘ik wacht op reageren’; dit was natuurlijk weer zo’n kettingmail uit het Oostblok die geld uit mijn zakken moet kloppen. Maar toch lief van Faith: in een ander leven, misschien.