DE NIEUW-ZEELANDERS HEBBEN HET VLAGGEN

Mocht iemand op het onzalige idee komen om de bevolking een nieuwe vlag te laten kiezen, gedenk dan de calvarietocht die de Nieuw-Zeelanders momenteel beleven. Een jaar zijn ze er nu al aan het ruziën en één zaak is zeker: welk ontwerp het ook wordt, veel

De trots van het land moest ze worden, de nieuwe vlag van Nieuw-Zeeland. Een inspiratiebron en een symbool waar iedereen met Nieuw-Zeelands bloed in de aderen het vanbinnen warm van krijgt. Een lap stof waar zowel de nakomelingen van de Engelse kolonisten als de oorspronkelijke bewoners – de Maori’s – met gezwollen borst voor salueren. Toen de regering het ideetje vorig jaar lanceerde, besefte ze meteen dat het om een bijzonder delicate opdracht ging. Want er wordt al meer dan 45 jaar over geruzied. Veel Nieuw-Zeelanders vinden dat de bestaande vlag te veel op de Australische lijkt en – met die Union Jack in de linker bovenhoek – de indruk wekt dat het land nog altijd een kolonie is van Groot-Brittannië. Weg ermee, zou je dus zeggen, maar uit een enquête in april van dit jaar bleek dat 73 procent van de Nieuw-Zeelanders nog altijd achter de oude vlag wil opstappen. Dat wordt op eieren lopen, besefte premier John Key en hij werkte een procedure uit waar niemand tegen kon zijn. Dacht hij. Alle bewoners mochten hun vaderlandslievende creativiteit botvieren en uit die oogst – er kwamen 10.300 kladjes binnen – zou een shortlist van vier ontwerpen gekozen worden. Die zullen in november in een referendum aan de bevolking voorgelegd worden, waarna de winnaar het in maart moet op- nemen tegen de bestaande vlag. Dat was toch de bedoeling. Niets werd aan het toeval overgelaten. De regering riep zelfs een ‘flag consideration panel’ in het leven met vlaggenexperts en gerespecteerde burgers uit de sport-, cultuur- en zakenwereld. Hun opdracht: erover waken dat de rest van de wereld niet in een lachkramp schiet als de vlag op de Olympische Spelen gehesen wordt. En dus werden alle ont- werpen met kiwivogels en schapenkoppen onverbiddelijk door de papierversnipperaar gejaagd.

Afgekraakt

‘Hard en goed gewerkt’, dachten de eerbiedwaardige panelleden toen ze deze week uit conclaaf kwamen, maar hun vier finalisten werden meteen ongenadig afgebrand. ‘De ontwerpen zijn fucking terrible. Het zijn

net bedrijfslogo’s. Na al dat nadenken komen ze nu naar buiten met wat je krijgt als je helemaal niet nadenkt’, schreef de editorialist van de New Zealand

Times.

Het probleem? De finalisten lijken nogal sterk op elkaar: drie ontwerpen dragen een blad van de zilveren boomvaren – de nationale plant – en twee daarvan dragen bovendien het sterrenbeeld Zuiderkruis, dat ook op de oude vlag staat. En op de vlaggen van Brazilië, Australië, Samoa en Papoea-Nieuw-Guinea. Weinig origineel dus. Het vierde ontwerp draagt ook al een varenblad: een jong blad dat zich spiraalvormig ontrolt en in de Maoricultuur symbool staat voor nieuw leven, kracht en vrede. De hypnovlag, werd dat ontwerp intussen smalend gedoopt. Omdat je high wordt als je wat te lang naar de spiraal kijkt. Sindsdien wordt elke dag wel een nieuwe Facebookgroep opgericht. Met telkens duizenden Nieuw-Zeelanders die oproepen om het referendum te boycotten of om de oude vlag gewoon te behouden. De laatste in het rijtje roept het panel zelfs op om een van de vier ontwerpen te vervangen of alsnog een vijfde ontwerp aan de lijst toe te voegen: een nogal klassieke vlag met een rode piek. ‘De vier voorstellen lijken zodanig op elkaar dat we geen echte keuze hebben. Ik ben voor verandering, maar geen enkele van die vier kan het in maart winnen van de oude vlag’, schrijft zakenman Rowan Simpson, die niet toevallig een kennis is van de ontwerper van de Red Peak.