‘Ik geef Gouden Stier niet op’
Topschutter Jovan Kostovski halverwege revalidatie
De Gouden Stier staat nog een tijdje op stal. Jovan Kostovski moet nog minstens anderhalve maand geduld uitoefenen vooraleer hij weer kan worden losgelaten op de Belgische voetbalvelden. Wij zochten hem op in de kineruimte van OH Leuven. ‘Begin december hoop ik er weer te staan’, vertelt de topschutter van OHL. Terwijl zijn ploegmaats zich lopen af te beulen in het kille regenweer, tuurt Jovan Kostovski vanuit het krachthonk door het raam naar buiten. ‘God, wat ben ik jaloers op hen’, mompelt de Macedonische international. Op zijn schouder doorkruist een groot litteken een deel van zijn vele tatoeages. Een aandenken aan de ongelukkige val die Kostovski maakte tegen KV Mechelen en de zware operatie die erop volgde. Ondertussen zijn we één maand en twintig dagen verder. ‘Gezien de omstandigheden voel ik me prima’, klinkt het verrassend opgewekt. ‘Ik heb steeds minder last van mijn schouder en ben vorige week terug kunnen beginnen met looptrainingen. Ik lig iets voor op mijn revalidatieschema. Maar ik maak me geen illusies. Het zal nog tot begin december duren voor ik weer voluit kan meetrainen. Tot dan moet ik alle contacten vermijden. Het ge- vaarlijkste wat we nu kunnen doen is de zaken overhaasten. Mentaal ben ik helemaal klaar voor mijn terugkeer, maar het lichaam moet ook mee kunnen. En dat zal nog een tijdje duren.’ Kostovski verkeerde in augustus in de vorm van zijn leven totdat Malinwa-aanvoerder Seth De Witte die op de vijfde speeldag abrupt afbrak met een brutale beuk in de rug. ‘Het blijft doodzonde’, mijmert Kosto. ‘Mentaal, fysiek en op vlak van motivatie voelde ik me nooit beter als toen.’ Van dader De Witte hoorde de toenmalige Gouden Stier nadien niks meer. ‘Niet na de match, niet met een berichtje en ook niet via collega’s. Ik vind dat vooral jammer op menselijk vlak. We delen dezelfde broodwinning. Het zou hem dit weekend ook kunnen overkomen. Oké, hij kan de klok niet terugdraaien maar een kort woordje van medeleven is toch niet teveel gevraagd?’ Sinds hij is uitgevallen zijn Kostovski’s doublures Regales en Ojo nog steeds zoekende naar hun eerste competitiegoal. ‘Kim ken ik nog niet zo goed
Jovan Kostovski werkt onder meer met kinesist Joris Van Baelen aan zijn revalidatie. Een litteken zal hem blijven herinneren aan zijn zware schouderoperatie.
maar het is normaal dat hij wat tijd nodig heeft om zich hier in te passen. Romero ken ik wel. Die gast werkt elke dag keihard op training. Ik geloof in hem. Eenmaal die eerste bal binnengaat, zal hij blijven scoren. Hij is misschien wel een ander type, maar hij heeft alle kwaliteiten om mij te vervangen.’ Het shirt met de Gouden Stier
JOVAN KOSTOVSKI
Mentaal ben ik helemaal klaar voor mijn terugkeer, maar het lichaam moet ook mee kunnen
kreeg in de tussentijd een ereplaats ten huize Kostovski in Macedonië. ‘Ik heb het laten inkaderen aan een muur met andere trofeeën uit mijn carrière. Als aandenken aan een fantastische week die jammer genoeg in mineur is geëindigd. Ik haal nog steeds motivatie uit dat shirt. Ik geef die Gouden Stier ook niet zomaar op. Waarom zou ik? Hoeveel doelpunten heeft de topschutter nu? Zeven? Dat is snel weer ingehaald (lacht luid). Maar ik denk echt dat ik nog een kans maak als ik snel weer mijn niveau vind van voor deze blessure. Ik wil zo snel mogelijk weer beginnen trainen, beginnen spelen en beginnen scoren.’