Veerkracht

De onderlip van Greg Van Avermaet trilde toen ik hem op het podium van het Gala van de Flandrien vroeg wat zijn dieptepunt van het afgelopen jaar was. ‘Toch die dopingzaak!’, reageerde hij onmiddellijk. De linkermondhoek maakte subtiele sprongetjes. Er zaten veel gevoelens verscholen in de zenuwtrekjes: angst, woede, ontgoocheling, machteloosheid en opluchting. Het volledige pakket stemmingen dat de voor hem donkere periode had beheerst, passeerde nog eens in een halve minuut. Want ook al weet je zelf dat je onschuldig bent, aan de perceptie kan je weinig veranderen. Genoemd worden in een zaak heeft altijd nadelige gevolgen en de Disciplinaire Commissie van de Belgische Wielrijdersbond had toch maar eens een onrechtvaardig oordeel moeten vellen. Dat gebeurde gelukkig niet. Greg Van Avermaet werd na twee en een halve maand over de hele lijn vrijgesproken.

Dat hij eergisteren op het podium van het Kursaal in Oostende voor de vierde keer de Flandrien-trofee in ontvangst mocht nemen, bevatte veel symboliek. Het Gala van de Flandrien wordt georganiseerd door dezelfde krant die op de dag van haar eigen Omloop uitpakte met het nieuws dat Van Avermaet genoemd werd in de dopingzaak (die er later geen bleek te zijn) van dokter Mertens. Een krantenprimeur met een gruwelijke timing. Voor krant en voor renner. Het moet een dilemma geweest zijn voor de hoofdredactie. Het nieuws brengen of nog even opsparen? Vanuit journalistiek oogpunt mocht het geen keuze zijn en toch was ze door alle verwevenheden ongetwijfeld niet evident. Maar als Het Nieuwsblad het nieuws niet had gebracht, kwam een andere krant er een paar dagen later wel mee. Weg primeur. Zo werkt het nu eenmaal. Dat beseft Greg ook. Op geen enkel moment maakte hij zich boos op de boodschappers van het nieuws, maar wel op de juristen van het bondsparket die hem door hun onzorgvuldige werk en loslippigheid in diskrediet hadden gebracht. Hij pronkte terecht met zijn vierde Flandrien, de belangrijkste wielertrofee van dit land want verkozen door de renners zelf. En zij respecteren Greg Van Avermaet allemaal. Als toonbeeld van werkethiek. Ook in moeilijke tijden elke minuut met zijn job bezig. ‘Het was een moeilijke bevalling met een mooi einde’, was de oneliner op het podium bij de uitreiking. Een metafoor voor een jaar waarin hij zich als renner nog verder ontwikkelde en meer veerkracht toonde dan een normaal mens. Een jaar ook waarin hij de Tour had verlaten met een ritzege om Fleur op de wereld te zien komen. Maar zelfs nieuw kindergeluk savoureerde hij met mate, want twee weken later leek hij op weg naar de zege in de Clasica San Sebastian toen een motard hem van zijn fiets reed. Op Van Avermaet kan je een huis bouwen. Afspraak halfweg oktober 2016 voor een vijfde Flandrien? Of neemt iemand de handschoen op?

Er zaten veel gevoelens verscholen in de zenuwtrekjes: angst, woede, ontgoocheling, machteloosheid en opluchting.