Beetje bangelijk toch
dat hij recht veerde. In de handen klappend als een zeeleeuw die een vis wordt voorgehouden. Tekenend voor momenten dat we vervuld zijn van trots, als het ploegje van ons land aan de kop van de FIFA-ranking staat bijvoorbeeld. Wat zelfs op een parlementaire ovatie werd onthaald. Behalve dan bij Theo en zijn partijgenoten, die niet goed wisten of ze het succes van de nationale ploeg moesten inschatten als bangelijk in de eerste of bangelijk in de tweede betekenis die Van Dale aanreikt. Het woord wordt te pas en te onpas gebruikt, bijvoorbeeld door het discrete combinatie van haar charme en vastberadenheid zo typerend voor het Poolse volk’. Wat ons verbaasde nu nog te moeten leren dat Mathilde van Poolse komaf is. Het is in de versie van Theo evenmin correct gebruikt als bangelijke tijden verwijzen naar terreur, jihadisme en exodus. Een onheilstrio, zelden als cool te omschrijven: je kan Theo van veel verdenken, maar niet dat hij een geestesgenoot van Younes Delefortrie is. Bangmakend ware beter geweest. Historisch had ook gekund, al wordt ook dat woord wel een keer misbruikt. Als het om een begroting gaat, over een niemendalletje als voetbal of het feit dat u Playboy vanaf nu echt alleen nog voor de interviews koopt. Historisch is iets eenmaligs dat een keerpunt betekent in de geschiedenis. Zoals een suikertaks die ook voor suikervrije dranken geldt. Een goal van Robin van Persie die de kwalificatiekansen bezegelt. En uiteraard de allerlaatste aflevering van deze column.