Zamislite hrvatsku majku katolkinju koja kao Tarantinova sinu daje da gleda pornjavu?!

Svoj deveti film ”Bilo jednom u Hollywoodu” (Once Upon a Time in Hollywood, 2019.), Quentin Tarantino naziva najosobnijim. Pisao ga je pet godina, prvo kao roman, a onda kao scenarij. To je, tvrdi, njegov povratak u djetinjstvo, kad ga je krajem šezdesetih kao pučkoškolca samohrana 23-godišnja majka vodila u kino gledati sve filmove, pa i one pune seksa i nasilja. Devedesetih, nakon uspjeha “Paklenog šunda” (Pulp Fiction, 1994.), pitali su ga odobrava li da djeca od šest godina, koliko mu je bilo 1969., kad se zbiva radnja filma “Bilo jednom u Hollywoodu”, gledaju Peckinpahovu “Divlju hordu” i, kasnije, još krvavije horrore sedamdesetih. Odgovorio im je da je suočavanje s nasiljem i stravom dio zdravog djetinjstva i normalnog odrastanja. Tarantinova je majka Connie najzaslužnija za njegovu filmsku karijeru, a na neki način i otac, američki Talijan Tony Tarantino, koji ga je s majkom ostavio čim se rodio. Tarantino ga ne prihvaća kao oca i kaže, nepristojno i biološki nimalo sentimentalno: “Zar da ga smatram ocem samo zato što mi je jebao mamu?”. Tata Tony je tipična američka ništarija koja je, na račun popularnosti sina i talijanskog prezimena Tarantino, devedesetih postala besprizorni filmski producent i glumac, pa čak i redatelj, čiji se jedini film koji je uspio “izrežirati”, “Krvavi novac” (Blood Money, 2003.), sa sobom u glavnoj ulozi, vjerojatno prikazivao s natpisom “novi Tarantinov film”.

‘Bilo jednom u Hollywoodu’ je Tarantinov Disneyland koji nikad nije postojao, ali koji je trebao biti baš takav kakav je u filmu