Surnoms dans l’aude

Citons quelques surnoms des habitants des communes audoises :

los fotrals d’albièra, los manja-mèl d’alzona, los manja-cagaròts d’argon, los catarinòts d’arzens, los avisats de Bisan, los daudèls de Bram, los manja-caçolet de Castèlnau, los taulejaires de Caudabronda, los manja-anguialas de Cauç-e-sausens, los lusèrps de Costoja, los manja-galavards d’eiussalabra, las brèishas de Conòsols, los manja-castanhas de Davejan, los bavards d’escalas, los calhòls de Fajac, los ventres verds de Fanjaus, los pacients de Ferrals, los festejaires de Fèstas, los sauta-ròcs de Perinhan, los patanaires de Fontiès (d’aude), los maquinhons de Galinagas, los baugs de Ginestàs, los devinaires de Grefuèlh, los olaires d’issèl, los manja-naps de Jocon, los granhotièrs de la Dinha, los grata-papièr de La Grassa, los manja-codèrlas de Lanet, los manja-lausèrts de Las Tors (es fòl çò que los Audencs pòdon manjar!!!), los escambarlats de Leuc, los enventats de Limosís, los caps de coton de Limós, los caps de pòrc de las Santas-puèlas, los lions de Mirapeisset, los envejoses de Montlaur, los manja-sanqueta de Mossolens, los plaidejaires de Rovenac, los escagaraulaires de Sopèx, los esparnhants de Verdun, los miquelets de Vilaspin, las pantigas de Vinassan,…

(d’après Les uns et les autres, de Claude Achard, éd. Domens, 2003)