La Vocança, Vanòsc, la Vanauda

Ne’n resta benlèu encara d’Anoneens per se sovenir de la genta promenada de la rota de l’Auvernhàs. Per bon temps, los après-meijorn, i aviá de tropelaas de maires de familha daube los gamens e sovent los landaus o las possetas. De la Retonda a l’Auvernhàs, quela rota dau Puei èra bien frequentaa. En chamin lo monde s’arrestavan per barjacar tant se pé e i aviá mesme de bancs per se pausar un moment. La diumenja qu’èra quasi la fola, l’endreit es a la cala, abritat dau nòrd, virat au solelh. A l’epòca de veituras n’i aviá pas. Puei la viá changèt e a chas pauc la circulacion automobila ocupèt tota la rota. Nosautres èram grandets dejà, fasiam de vèlo e montavam josca la Vinharonda. Puei anèram josca ès Viala, Vocança, Sant Julha... quna aventura ! Finalament faguèram la bocla per lo tracòl de las Baraquas, lo Rovesc, La Lovesc e retorn per Satilhau e Sant Arban. Mas qu’èra la rota de la Vocança que nos plasiá tant melh. Dau costat d’ès Vanòsc lhi montèran mai, mas gaire sovent. Chaliá la faire aquela montaa e quò tirava daube nòstres paures vèlos ! E puei Vanòsc nos semblava loent, l’amont, e mai un pauc misteriós. Se’n disiá talament sus aquel vilatge ! Avián una reputacion de batalhaires e que se sostenián bien dins la bagarra : « Passa-me lu ! ». Qu’èra mesma devengut lhur faus- nom. D’autres disián que : « Avián mas d’eime josca meijorn ! ». L’après-meijorn fasiá doncas pas bon los rencontrar. Deurió pas raportar tots aqueles racontes dau temps passat e d’autant mai que l’amont, ai encara quauques amics... Fau dire pasmens qu’encuei tot a bien chamjat per aquel vilatge qu’es quasi devengut lo país naut onte sofla l’esperit. Si montem encuei ès Vanòsc qu’es per escotar de conferéncias. E quò fai mai de quinze ans qu’aquò dura daube l’associacion que s’apèla la Vanauda. Divendres passat fuguèt presentaa una franc bona conferéncia sus « los intellectuaus dau temps de la segonda guèrra mondiala ». S’èran metats a dos per aquò faire : Michel Barbe e Joël Pascal, e fuguèran franc a la nautor. Lo sujet manca pas de matièra mas saupuguèran gardar la dralha anent dau plan nacional au regional. E savem qu’aicí, dins l’Ardecha, i a de que dire. Una bona vespraa e l’òm espèra çò que seurá, quora se parlará un pauc mai de Xavier Valla. Qu’es anonçat per lo mes d’avril. En apeitant, l’òm pòt totjorn anar visitar lo musèu dau carri, lo musèu Josèp Besset.