Nice-Matin (Menton)

D’envern à Mentan

-

Ent aquelou temp, quoura passava u me enverne à Mentan, era soubretout, una cità de soujorn envernale.

U Inglese venìan stabelì-se ent e vilà en riba de marina, sus’u coale o ent u enviri elegante de Garavan. Ra pupart de oustarìe n’eran duberte que d’envern. Pran de butiegue eran tamben serràie r’estade.

Nautre, u ‘nfante Trilling anavan à Mentan cad’envern, entra u anne vint e trenta, per scapà à ra nébia de Loundra. Aquelou viaje era un aveniment ùnicou per mi. Quarque vote s’arrestavan à Paris per fà vijhita ent u cousì francese, ma generalame­nte venìan diretament à Mentan. Era un viaje stancant, ma per mi m’apieijhìa, soubratout per e coulacioù ent ou vaganresta­urant douna u desque eran belugà dame de làmpie qu’avìan de para-lume bordeaux. Nou siervìan de baguete de pan e de frichàie bavouse dame de jamban e de café ente de tasse de pourcelana spessa. Nou acapitava quarque vote

Le dernier fiacre de Menton.

d’esse ent ou tren à Natale. Aloura, Goudy, noaisha gouvernant­a, nou regalava de caussete de Natale iempìe de pichoù juguete per destraé-nou. Arribà à Mentan, primou eran e vature à cavà que nou menavan à Vilà, puhi san stache u taxi. Passavan d’aquì en là ra Valada dou Bourig, puhi passavan per u jardì de r’oustà de « îles Britanniqu­es » fint à ra vilà de ma maigran. Anavan à Mentan scàijhi tout u enverne. Quoura avìa quatre anne, era una nurse que me custoudìa dame una

pichouna soarre e un fràire pu vielh.

Ma en séguita ese stacha noaisha gouvernant­a Goudy que s’oucupava de me tre soarre e de mi. Ma màire nou acoumpagna­va de tant en tant. Passavan r’envern da ma maigran, Madama Fanny Trilling, à ra Vilà Miraflor ent ou Camen de Terre Caude. Ra vilà era proubablam­ent sounàia aishì en causa du « bougainvil­lée » que curbìa ra muralha de r’intrada. Miraflor e Mirasol eran doue vilà bessoune que moun paigran avìa catà au coumençame­nt dou sécoulou vintième. Darraire re vilà eran de coale, en tant que ou camen moushava ou camen de ferre douna passava ou « Tren blu », dame un grann bourdelou e mandant de tubade bianque, en camen per r’Itàlia o per Paris. De r’autre coustà dou camen de ferre i era ra vila. Pran de vote cada jorn, se sentìa e se vehìa u scoulari dam e soue pelerine blu de marina que se parcepitav­an ent’ a court d’una scora. Da vilà noun se vehìa ra marina, ma pourìan imaginà-se-ra, de vote arzula e carma, de vote rabiousa, mandent re amà sus’ a proumenada. Quoura fasìa belou, de freme viestìe en mentounasq­ue nou proupousav­an de mountà sus’a squina d’una sauma. Ent u anne vint, moun paigran, assetà sus’una banca d’amarinìe verd, dapé ou kiosq à mùsica, fumava ou sen cigarou e asperava ra vatura à cavà qu’ou recampava en vilà per diernà.

 ?? ?? (Photo DR)
(Photo DR)

Newspapers in French

Newspapers from France