Alln’s genormt

doosch richtig to logern, is nich so licht. De kannst du nich eenfach weghangen. Dörch dat Egengewicht treckt se sik. Se ward dordorch enger. Un denn pass blots op de Kalorien op! Dat sünd so lütte Öster, de sik in’n Dunkeln in’n Kleederschapp an de Klamotten vergoht un

Freuher harrn de Kledooschfabriken so ’n Normen-Utschuss. Alle fief Johr drepen de sik, üm fasttostellen, wat sik an de Längde vun Arms un Been bi de Bevölkerung ännert hett. Ik harr dor ninich ’n Problem mit. Bi mi hett sik dat mit de Tiet vun alleen ännert. Eerst harr ik Grötte 54, denn wurr dat 56 un nu passt mi ’n Jäcker an besten, wenn dor 60 insteiht. Wat ’n Tofall ok: Ik weeg jümmers duppelt so veel as de Tall. Bi 54 harr ik 108 Kilo, bi 56 weern dat all 112 Kilo un siet ik de Grötte 60 drääg, weeg ik 120 Kilo. Man dat is nich de eenzige Tofall: Miene Gördels sünd jüst so veel Zentimeters lang, as ik an de tosomentreckt. W

Annerlest heff ik mi to mien dunklen Antog en West in XXXL bestellt. Ik heff dacht, dat hübscht em beten op. In de West stunn „slim fit“. Un in mien Ingelschbook steiht för slim jo schlank. Also, bi schlank harr mi de West jo passen müsst. De mittlern Knopp kreeg ik ok noch to; man bi dat erste mol Luftholen heff ik den groden Spegel tweischoten.

Öberhaupt is siet kottem allens anners. Grötte 60 is vörbi; se hebbt nu XXXL för mi. Ik heff den Indruck, de arbeit mit de Gastronomie tosomen. Bi Steaks to ’n Bispeel gifft dat „rare“, „medium“un „well done“. Bi de Mode gifft dat nu ok dree Gruppen: slim, regular un – egens för mi – athletisch. Ik meen, so wat mookt di doch bregenklöterig wenn du, so as ik, ut de Provinz büst.

Also wenn de Modemackers nich to da Vinci un uns düütsche Norm trüchfinnen, denn warr ik tokünftig blots in ’n Blaumann rümlopen.