DAT IS MI UPFULLEN
Moin! Mien Naam is Mareike Wollert un ik bin in’n Julimaand 1991 up de Welt kamen. Ik leev in de moie Altmark/Sachsen-Anhalt.
De DDR un
„dat ole Düütschland“kenn ik blots van’t Vertellen. Mien Familje hört nich to de Minschen, de de DDR hochholln deit, noch gegen dat angahn is. Se hebbt sik mit dat System in’n Rahmen van wat möglich weer, arrangeert. Liekers föhlt wi ok 30 Jahr later de Enthusiasmus un dankbar ween för en vereentet Düütschland.
Ut mien Sicht is dat stur, en Vergliek to treken, wenn man’t nich sülvst beleevt hett. Blots van’t „Hören-Seggen“, ut Geschichtsbökers un Dokumentation. Liekers föhl ok ik dat dankbar ween. Dankbar in en freiet Land to leven, wo man sien Menen ok seggen kann, free ween to Reisen, free ween to Snacken, un so wieter.
Ik hebb fief Jahr in Kiel up Landwirtschap studeert. Vandagen is dat nördlichst Bundesland dör vele Frünnen un Bekannten to en twede Heimat wurrn. Wieldat ik blots een van en paar Sachsen-Anhaltern weer, geev dat ut Jux doch de en of anner „OssiSpröök“. Un ik glööv mien Studienfrünnen weern bi en Besöök doch överrascht, wo moi dat in us Bundesland is. Nu gaht de Infektionstahlen dör Corona na baven un in’t Utland reisen is nich. Viellicht is dat ok för de Minschen de Tiet de neien Bundeslänner kennen to lehren! An disse Stäe: Is dat nich gediegen, dat man na 30 Jahr jümmers noch „neie Bundesländer“seggt!
Ik frei mi, dat dat Thema för de jüngeren Minschen meist gar kien Rull mehr spelen deit un mag hapen, dat dat Tosamenwassen ok in Tokunft wietergeiht.