Inkööpen twüschen Keuh un Treckers
As ik noch ’ne lüttje Deern weer, dor weer dat so’n richtiget Beleevnis, wenn wi mit Oma un Opa ’n Utfloog to’n Hoffladen maakt hebbt. Mien Broder hett dor all de grooden Trecker un Maschinen bewunnert, ik hebb mi de Deerten ankeeken. In’n Laden geev dat so veel frischet Grööntüüch, dorto Marmelaad, Honnig un ok Fleesch. Allns frisch un regional un vun’n eegenen Hoff – hebb ik domals natürlich noch nich verstahn, för mi weer dat eenfach ’n moien Utfloog.
Vundaag is inkööpen tomeist Stress. Jümmers ’ne lange List, so veel Utwohl inne Regaals, dat een gor nich weet, wo een anfangen schall. Un denn ok noch faaken sooo full, wiel all de annern Lüüd ok noch eben fix inkööpen wüllt. Dor is dat kien Wunner, dat wi in’n Momang so’n echten Boom bi Hoffladens hebbt! De, de dat al gifft, hebbt veel mehr Kunnschapp, un dat gifft ok jümmers nee Ladens.
Klar, ok Corona speelt dor ’ne Rull. Kien Gedrängel, kien Hamsterkööpe un kien Kontakt, wiel een sik tomeist sülvens bedeent. Man dat gifft ok’n Ümdenken bi veele Lüüd: Grööntüüch, dat nich ers dör de heele Welt reist is. Fleesch
un Melk vun de Keuh, de dor buten för’t Finster op de Wischen löppt. Eier vun de Höhners, de dor vör de Döör rumpickt. Un ’ne so moie, kommodige Atmosphäre, dat inkööpen mehr Spoß maakt. Dor nimmt een sik denn ok gern de Tiet, mol so richdig sinnig allns antokeeken. To överleggen, wat een dor för’n Rezept utprobeern will. Kinners leernt so blangenbi, wo ehr Eeten un Drinken herkümmt. Un wenn een denn tohuus denn Inkööp utpackt, is dat’n richdig goodet Geföhl.
Dat lohnt sik, mol dör de Region to föhrn un to kieken, wo dat nee Hoffladens gifft. Dor dör to bummeln, de Deerten un Maschinen antokeeken. Dor wart inkööpen nämlich woller to’n Beleevnis – just so, as fröher mit Oma un Opa.