Lehrers sünd ok blots Minschen
Dat gifft se noch, de gode, ole Wandtafel, kannst mit Kried up schrieven. Man dor sünd ok al Scholen, de willt van een Wandtafel nix mehr weten, de hefft een „Whiteboard“.
Ik mag je bannig gern Filme so as „Frau Müller muss weg“oder „Eingeschlossene Gesellschaft“kieken. Dor geiht dat um dat Thema „School“ut den ünnerscheedlichsten Blickwinkeln. Alle, de mitspeelen doon, sünd en beten leidig bet dösig, mehrstens glieks beides op en Mal. Man kummt ut dat Lachen meist nich rut. Ik lach jümmers geern över mi sülmst. As Schoolmestersche un Mudder krieg ik bi sölke Filme mehrstens en Hick vör Lachen. In den eenen Film hebbt sik de Öllern vörnahmen, de Jiffelschke ut de School to eekeln un in den anneren Film schlütt en Vadder de Schoolmesters in ehr Kabuff in. He will se dwingen, dat sien Söhn doch noch de Tolatten to’t Abitur kriegen deit.
„P F E I F F E R mit drei ‚F‘“kennt jedeen un hett sik wiss ok amüseert över den Schoolmester mit een Lock in den Strümp, de de Schölers fragen deit, wat denn woll en Dampmaschien is. Oder över den bannig gelehrten un jüst even so bangbüxigen Chemie-Lehrer, de nicht ophollen kann mit: „Es war doch nur ein wänziger Schluck“. He lett sik vun siene Schölers vernarrt hollen, dat se all to mol duun worrn sünd vun de alkohoolsche Lösen, de he in sien Ünnerricht tosamenbruut hett.
‚Also lautet ein Beschluss, dass der Mensch ‘was lernen muss“– man Lehrer Lämpel kummt tegen Max un Moritz nich an. Bi „Harry Potter“drieven ringe Schoolmesters ehr Tövereen, aver de goden Kollegen hebbt jümmers en vigeliensch Tövererspröök to Hannen, dormit dat nicht to dull warrt.
Ik kunn nu ohn Enn wietere Bispille ut de School opschrieven. Mi dünkt, dat Lehrers un de School deswegen so faken beschreven warrt, wiel jedeen to School gahn mossde un jedeen en Schoolmester harr, de em treweleert oder besünners Moot tosproken hett.
Lehrers sünd ok blots Minschen, de elken Dag to Arbeit gahn, so as all de anneren Lüüd ok.
Wenn mi en Schöler na den Ünnerricht mit lüchtende Oogen fragen deit, ob ik den nästen Dag wedderkamen do, bün ik tofreden.