Een Goorner springt geern in dat kole Water
Ole Janßen is de veerte Generation in dat Familjenunnernehmen
Bi de Arbeit in‘n Gaarn oder ok bi dat Arbeiten in een Goorneree bliffst du, dat is bekannt, up‘n Damm; man dor is Ole Janßen ut Wilhelmshaven nich mit tofräden. He is bi „Kung Fu“un bi „Tai-Chi“dor ok noch aktiv mit bi, un bavento geiht he‘n paarmaal in‘e Week na de Noordsee un swemmt sine Runnen. Awer dat is nich bloots an‘n Sommerdag; ok in de Wintertiet – dat is meist nich to glöven – jumpt he in‘t Water. Liekveel wecke Temperatur dat Water hett. „Denn sünd dat awer faken bloots‘n paar Minuten, in de ik in dat Water bün. Een dull Geföhl“, seggt Ole Janßen mit‘n Smustern. Al in dat Öller van veer Johrn hett he sinen Gegner up‘t Krüüz leggt, denn dat Ringen weer för em een Sport, den he besünners geern harr. „Us Naber weer Trainer, un he harr ok al minen ölleren Broor för dat Ringen wunnen“. Ole Janßen weer up‘n bannig goden Weg, un bi de
Ole Janßen
jungen Lüüd is he bit to‘n Neddersassenmeister kamen. In dat Öller van 18 Johrn hett he sine Karriere as Ringer togöven. Sien Urgrootvadder Hermann Janßen harr 1911 den Grundsteen för de Goorneree Janßen in Wilhelmshaven leggt, un vandaag sünd Ole un sien Froo Sonja al de veerte Generation. „De Goorneree
weer för us Kinner een groot Späälplatz vull van Abenteuern. Geev dat‘n Hopen Sand, hefft wi us foors‘n Höhl boot. Weer de Anlaag för dat Beregnen anstellt, sünd wi dor so gau as geiht döörlopen. Natt sünd wi likers wurrn“, seggt Ole Janßen mit‘n Smustern. Laterhen warkel Ole geern in den egen Familjengaarn. „Mine Öllern hefft mi maken laten, ok as ik in‘n Gaarn‘n lütten Diek anleggt heff“. Mit besünners veel Füür weer Ole dor bi de Tucht van Bonsai Bööm mit bi. Noch vandaag staht enkelde Produkte van sine Tucht in sinen Gaarn. Versteiht sik, dat de School just nich ganz baben bi em stund. „Just de lesde Tiet in dat Gymnaium broch kinen Spaaß mehr. Ik wull ja den Bedrief van mien Öllern övernehmen, un so heff ik in‘e School mit dat Fachabitur den Afsluss maakt“. Bi de Goorneree Wolff in Westerstää lehr he up Goorner mit de Richt „Zierpflanzenbau“. „Hier harr ik mien egen Kamer un weer to‘n eersten Maal för mi alleen tostännig“. Mit sien Fachabitur kunn he al na twee Johrn sien Lehrtiet to Enn bringen, un denn gung dat na Gelsenkirchen. In een Karkhoffsgorneree kunn he Gräver up Schick bringen, un he weer ok an de frische Luft. Dat gefull em best, man sine Fründin harr he geern bi sik hatt. Sonja Pietsch fung een Johr na Ole mit ehr Lehrtiet as Goornersche bi de Goorneree Wolff an. Na een Tiet harr Ole dor den Moot to un hett Sonja to‘n Eten inladen. Siet disse Tiet sünd beide een Paar un hefft nu al 28 Johr lang den Trooschien. De veer Kinner sünd nu al utwussen. Na een Johr, as dat Tohoopwesen bloots ut de Feernte mööglich weer, gung dat woller na de Heimat torüch. Ole kunn wieter in de Goorneree in Westerstää wat tolehrn un besoch achteran de Meisterschool in Rostrup. Just Meister wurrn, hulp he sine Öllern in dat Familjenunnernehmen, dat 1994 in sine Hannen keem. „Gärtnerei und Floristik Janßen“in Wilhelmshaven is för veel Lüüd een gode Adress, wenn‘t um Blomen geiht. Nich umsünst heet de Slogan: „Ein Meer voller Blumen“. Mit Dochter Tabea is de tokamen Generation al up‘n Weg. „Ik bün bannig tofräden“, seggt Ole Janßen. Un denn is dor doch noch de Tiet to, ut‘n Alldag uttoneihn. So is he up dat Wannern in de Bargen kamen. „Ik geneet dat, ok eenmaal ganz alleen to wesen. Alleen in de Natuur, dor kann ik mi best verhalen“, verklort Ole; just so as dat een bekannten Komiker seggt hett: „Ich bin dann mal weg“.