En feine Gruut noar de gönne Kant!
Ludger Dahmen hat sich auf Rääße Platt Gedanken über den nach wie vor viel diskutierten Wolf gemacht.
(RP) Hin und wieder schickt Ludger Dahmen – bis 2017 Pastoralreferent in St. Irmgardis Rees und aktuell Pastoralreferent in St. Christophorus Emmerich – seinen guten Freundinnen und Freunden kurze Döntjes auf Reeser Platt. Die Ideen gehen ihm dabei nicht aus. Angesichts des Wolfs, der in der vergangennen Woche in Rees gesichtet wurde, hat er sich einen kurzen Text einfallen lassen, den er jetzt freundlicherweise auch der RP zur Verfügung stellte:
Lässte Wääk stung in de Krant, dat seij en Wolf in Rees gesiehn hämme. Nä, wat at en Spöll!
Geij mott äwer niet bang sinn. Dän düt nex. Dän hätt eiges so völl Schitt in de Bux. As „old gedienter Wolfskenner“
kann ek ouw sägge, waij et beste duut, wenn so‘n Dier kümmt: Dumoals – vör hoss 45 Joahr – hämme weij et so gemakt: Märges, noch vör dän Dömmeling wasse weij as Schoolblage in de Kerk vör de „Frühschichten“. Än dann goaf et in‘t KarlLeisner-Heim wat te baffe. Trüij Wolf än andere Fraulüj hämme ons bestens versörgt. Manch kier wasse seij ok met in de Köök in de Sommerlager. Lagerlülle än Botteramme – mehr brukkene weij as Blaage niet. As Anerkennung en groote Strauß met Blumme, än weij wasse beste Frende!
Geij kennt ok noch en Wolf, dän ons in Rääß völl Pläsier gemakt hätt: Heerohme Michael Wolf. Met öm hämm ek gern tesame neije Ideen gesponne: „mittags am Markt“, en
Büssken vör de Fahrten met de jonge (än olde) Lüij, en groote Linienbus vör de Stadtfeste än op et Halderse Open-Air än mehr. Michael än Trüij, beides so‘n paar Pootwortels, äwer herzensguije Mense. Weij deutlich maakt, waij willt, keuj hoss alles kriege!
Also! Wenn ouw so‘n Wolf öwer dän Wech löpt, siet niet bang, stoaht oprecht met de Borst vör än maakt kloar, waij willt. Minn hätt et immer geholpe!
Vandaach was noch en Artikel in de RP met de Öwerschreft „Wo ist der Wolf aus Rees geblieben?“Ek kann ouw dat sägge: Heij läft nouw in Kevelaer än hölpt doar in der Kerkes met! Op deese Wäch: „En feine Gruut noar de gönne Kant!