Adschüss Sommerziet
DeSommerzietmäktsechnu dies Nacht stickum op de Söck. Fott domet on adschüss! Erjenswie esset doch schad, dat mer ons de Sommersäsong bes nächsdes Johr aan et Höötche stecke mösse!
Dat Jedöns met de Ömstellerei zweimol em Johr jeht eenem als lang op dä Keks, on eejenslech künnt mr och drop verzechte. Äwer nu hammer als siet Johre Sommerziet on Wenterziet am Been, on so mösse äwe dat Besde drus make. Dat Besde am Äng von de Sommerziet es doch, dat mer morjefröh en janze Stond länger als wie söns jemötlech em Heiabett onger’m Plümmoh leeje bliewe könne. Mer könne ons noch emol erömdriehe on e Nickerche make. Prima, säht sech et TreskeTatjana, lang schlope mäkt schön, on för de Bjutti es mech nix zo vill.
Et soll äwer och Lütt jäwe, die send am kühme on klare, wenn se de Ziet ömstelle mösse. So Type bruche dann Pille zom Schlope on Antidepressiewa för et Jemöt. So es dä eene odder angere am nörjele, dat sinne janze Biorhythmuss fies dörchenanger kütt, wenn jetz de Nacht länger on dä Daach köözer wähde deht. Wat soll dä Kwatsch met de Zietömstellong, knatscht dä Nörjelspitter, dä von Natur us emmer e Hoor en de Zupp am fenge es. So’ne Nöttelefönes kühmt natörlech och jähn dodröwer, dat et jetz emmer fröher düster es, on et kinne Spass mäkt owends noch lang drusse eröm zo höppe.
Et jöwt jo nix, wat bloß fies es. Esset drusse fröh düster on usselech, moss mr äwe drenne em Huus för e jemötlech Flair sorje: Füer em Kamin, Kähze op’m Desch, Wollsöck aan de Fööß, Rodwing em Jlas, Kuschel-Rock op de CD, on dä Owend en de Wenterziet kann nit lang jenoch sin!