Konst en de Jallerie
Wie de Blömkes spreeße us de Ähd, make Jallerije op von Hamm bes Kieschwäth. Weeßde nit, wat dat es, en Vernissahsch? Au wei, dat wör äwer escht en Blamahsch! Konst es hütt „in“, Konst moss sin, dat Poblikom drängt en de Jallerie erin. Vill Enladonge hät de Jallerie verschickt, domet mr sech Könstler on Konst bekickt. En de Jallerie es Vernissahsch aanjesaht, dä Maestro steht em Jedräng parat, es jrad si Meesterstöck am explizeere: „Dat Jrön – expressiv – moss explodeere!“
So’n jröne Explosjohn jow et noch nie, so’n Rarität jelingt doch bloß enem Jenie. Däm Maestro dehsde jähn applodeere, dann darfsde dech am Schampus delekteere. Dat Jenie selwer es janz schwatt aanjetrocke vom siedene Hemp bes noh de Socke, öm dä Könstlerhals ene Schal expressiv-jrön, dä steht däm Maestro ehrlech beldschön! Vill Konst heeß et jetz hee zo verkloppe, on dat am beste för ene Hoope Moppe. Mäkt Jallerist on dä Maestro en frohe Visahsch, wor et am Äng en lohnende Vernissahsch!