Erjenswat es emmer

Wat esset doch herrlech, wenn mr dat Jlöck hät, hee am Rhing zo läwe! Erjenswat es emmer loss, on mr kütt ussem Fiere jah nimmieh erus. Mr moss jo och öwerall met de Nas dobei sin on well sech nix entjonn losse.

Nä, wat kannsde hütt op en dolle Woch zoröckkicke! Et jow koom e Veedel, en däm kinne Mähteszoch dörch Jasse jetrocke es. En de Aldestadt am Donnersdaach hät Zint Mähtes sojah dreimol halde mösse, öm sinne Mantel mem Schwäht zo deele. Direktemang am Daach drop, däm Ellefde em Ellefde, es dä Hoppeditz en dat Mostertpöttche jehöppt on mer woren am schmeddere: „Jo, wenn dat Trömmelche jeht, dann stommer all parat!“

Nä, wat es dat för ene Stress jewäse! De Mähtesjans on dat Fläschke Bordoh wor eenem noch lecker em Mare am leeje, do hät mr sech am Fridaach schonn de Röggelches met Flönz verkimmele on met e paar Jläskes Alt erongerspöle mösse. Ech weeß jah nit, wieso min Stemm hütt janz fott es. Hädden ech doch bloß nit all de Karnevalshitts en de Aldestadt op’m Hoppeditzball metjesonge. So es dat äwe!

Wenn dä jecke Bazillus eesch emol am öwersprenge es, heeß et trek: „Do semmer dobei!“Ech weeß och nit, wieso ech hütt so fiese Kopping hann. Dat moss dat letzde Alt jewäse sin! Dat kütt dovon, wenn emmer erjenswat es!

Ech loop jetz noh de Apthek on koof mech e Döske Halspastille, domet de Stemm widder kütt on en Packong Pingpille för minne Kopp. Dann moss mr äwe am Wocheäng emol jemötlech zo Huus bliewe on jeht nit wie söns op Jöck ejal wat och hee widder loss es! Denn erjenswat es jo emmer!

Monika Voss