Wat éss en „Okularist“?
Bei ihrer ersten Fahrt nach Saarbrücken schaute Karin Peter mit ihren Großeltern bei einem besonderen Handwerker vorbei.
Vaa soo ääner wòòr dò neilich én de Zeidóng de Rédd. Dat wäärd só en naumoodijjer Beruufe sénn, denken ich. Va weejen! Wie ich weiderleesen, dò schdutzen ich: Mä, soo ääner hoddich doch schó voor iwwer sechzich Jòhr kennegelehrt! Ónn dat wòòr soo kómm: Mei Ooma Kätter, 1887 geboor, die wòòr vaa Gebuurt aan óff ään Aau blénd. Se hätt óff dat Aau e Fleck gehatt, hoddet gehääsch, awwer der Aauappel, deer wòòr én Ordnóng. Dò éss se mét 11 Jòhr opperiert génn ónn hat en Aauepróttees kriet, wie mer haaudesdaas saat. Dat wòòr só e Schäälché aus Glaas geblòòs passend zu dat gesónd Aau, ónn dat éss dann – wie haaudesdaas de Kontaktlénsen – égesetzt génn. Nòò e paar Jòhr éss dat kinschtlich Aau trief ó raauh génn, ónn dò hat se dann vaan de Krankekass e nauet bezahlt kriet.
Ó só wòòr dat aach én de foóffzijjer Jòhren, dòòmòòls wie ich mét mei Ooma ónn Oopa et eerscht Mòòl é mei Leewen mét der Zuch vaa Saarlui nòò Saarbrécke fahren durft. Auset „Reich“wòòr só e Glaasblääser extra én t Saarland kómm ónn hott die Schaale foor all die Leit gemach, wó t needich hodden. Dòòmòòls durft ich bei mei Ooma derbei sénn ó zuugucken. Dòò beóbbachden ich, wie deer freem Mannskäärl mei Ooma mò dereerscht genaau én ihr gesónd Aau guckt, da gròòsder én e Késcht, wó lauter weiß Glaasschäälcher drélein, graad wie só halwer Aauäppel, hóllt änt raus ó prówwiert, ob et aan de Ooma passt. Hernòò suuchder noch én die Késcht nòò faarwich Glaas passend zuu t gesónd Aau, huckt sich voraan só e klääner Bunsebrenner ó blòòst médde ganz fein Rehrché de Ieriss, de Póbbill ónn aach die klää Äädercher. Wie er fäärdich éss, dò gesitt alles graad aus, wie mei Ooma ihr echt Aau.
Nòò die Prozzéduur sémmer dann noch én e Wirtschaft égekehrt, hann eppes getrónk ónn ónser Schmääre gess, wó mer vaan derhämm métbraat hodden, wie t jò só Uuses wòòr. Schbääder noch e bésselché durch de Bahnhoffsgass pattruijiert ónn dann ab óff der Bahnhoff bónn hämm! Fó mich wòòr jò schón allään die Rääs mét der Zuch nòò Saarbrécken eppes Extras, awwer dann noch soo en Erleefniss! Vórraa mer leit dat alt Kommioonbild vaa mei Ooma, ó mer gäät nét männen, äss dat Kénd e kénschtlich Aau hätt.
lebt in Wadgassen. Sie schreibt in der alten moselfränkischen Mundart Saarlouis’.