Saarbruecker Zeitung

Aweile gehds berschnuff!

Unser Autor sinniert über den Frühling. Der ist so schnell da, dass man gar nicht mehr hinterherk­ommt. Und plötzlich verändert sich so einiges. Draußen in der Natur – aber auch im menschlich­en Verhalten.

-

Woomeeschl­isch schudderds ääm, wanns mòòrjens noch gnaggskald iss, awwer im Hinnerkobb wääs mer: Selbschd was mò de scheenschd­e Schneemann waar, iss im Nullkomman­iggs graad noch e òhrschääri­sches Heifsche Dregg genn. Dò breischd mer nuur mò ans Friehjòhr dse dengge: Sowas schaffd danne im Nullkomman­iggs e gudd Schdimmung. Es beschde iss jò, dass de Friehling kummd, wann mer ne graad gudd brauche kann. Das Daadumm muss mer sisch mergge: Wann die Sunn genau iwwerm Ägwaadoor schdehd am 20. Märds, mòòrjens kurds nò halb elf: Danne daure Daach unn Naachd eggsagd gleisch lang unn schwubbdiw­ubb iss de Friehling dòò!

Wann sisch alles noch wie Winder aanfiehld, isses Friehjòhr danne droddsdemm nimmeh wegg dse grien. Isch kenn ääner, der saad, dasser jeddse soggaar schneller schlòòfd. Dòòdefòòr isser schunn mòòrjens frieh uff de Bään. Äämòò misse die Audorääfe geweggseld genn unn es anner Mòò muss wääs Godd was middem Schbaade odder Gnibbsschä­ärsche im Gaarde geschaffd genn. Awwer das gehd ääm alles gans figgs vun der Hand. Dò kummd die Wärm in die Gnoche serigg! Allewei pischberds in jeeder Egg, wie wann ääner ebbes gans Geheimes verdsehle wolld. Die Amschle dswiddsche­re vum Daach enunner unn de denggschd: Mer kummd jò beinäggsch­d middem Midschreiw­e nidd nòò! Die erschde Bluume sinn figgs raus, Groogusse

unn Dsauwernus­s hadd mer längschd gesiehn.

Alles gebbd jeddse bund unn scheen unn iwwerhaubd: im Friehling gebbd alles besser! Dò kann mer widder dief Lufd holle, ohne dass mer sisch gleisch die Pibbs holld. Awwer de Märds iss erschd de Aanfang! Waads mò ab im Mai, woo mer Bauglädds schdaund, wie alles waggsd unn bliehd. Gans nääwebei: Jeddse gebbd gebaud wass e Fundammend aushalld! „Holl die Schibb nidd graad so voll, wann die Aarwed lange soll!“, saanse uffem Hunsbuggel. Manscher hadd jeddse de Heischnubb­e, was immer noch besser iss als wie gaar kää Friehlings­gefiehle. Dò simmeliere die Mannsleid, woodriwwer die Weibsleid schunn immer mò nòògedengg­d hann. Bei uns heischds jò: „Besser de dswädde Friehling als wie die dridd Dsähn!“

Fraue misse im Friehjòhr uff jeeder Fall ebbes Neies kaafe. Kann sinn, dasses aach so e Wieruss iss, awwer mer hadd schunn

Leid gesiehn, die nòemm Inkaafe middem selwe Dseisch hemmkumm sinn, was se schunn längschd im Schrangg hänge gehadd hann. Wann’s Friehjòhr kummd, hadd ääwe nidd nuur die Nadduur Hochkonjun­gduur, aach die Geschäfder, wann se nuur mò dääde uffmache kinne!

 ??  ??

Newspapers in German

Newspapers from Germany