Nägschd, nägschder, Dichtererfahrung
Unsere Mundartautorin erzählt von ihrer Teilnahme an einem Streetart-Experiment in Kirchheimbolanden. Dort haben Lyriker versucht, Gedichte und Geschichten an ein breites Publikum zu bringen und ihre Bücher zu verkaufen.
Ebbes voärweg: Et es mä hauptsächlich em der Mangnet gang, deäne mä voär die meschde verkääfte Beijscher ergattere konnt.
Wie dä Thomas Mayr, Dokter o Dichter aus Kirchheimbolande, kurz: Kibo, aareijft o fräät, ob ich net zesamme met 5 annere bei de Donnersberjer Literaturdaa-e metmache wellt, saan ich sofort „Jo, sicher!“. Dä Thomas verzijält däno noch ebbes vo „StreetArt“o von em Experiment. Dat awwer geht en deäm Glecksgefeijl, endlich nommo voär Publikum leäse ze kinne, enner. Drei Monat spärer schleen ich e Kibo off, em Gepäck zum Voärtreje e Portion gemischte Lyrik om Blaat on 10 Beijcher foär ze verkääfe. O mei Mann, net ze verkääfe, foär ze kassiere. Siwwe Sonne scheine, dä Thomas waart scho, dreckt jerem e Stadtplan en de Hand o weist uus all 6 Stelle, wo e Stouhl, e Bank, e Desch on e Schild steh. Da reckt ä met dä Sprooch rausg: reihem soll jererääner a jerem Punkt e half Stonn Dichtkonschd em Freie egal wie aa Mann o Frau brenge.
Als Beispill stellt sich dä Thomas mette zweschen die Desche voärm Eiscafé o rezitiert ent vo seine Gedichter. Manch änem fällt dä Leffel aus dä Hand, alles guckt, erleichtert geft geklatscht, wie dä
Thomas fijädisch es. Ei da hopp, mei ijärscht Station es et „weiße Ross“, e historisch Lokal am Enn von ä Geschäfte-Rennbahn. Mir setzen uus, packen die Beijcher aus o lossen se wirke.
Hei laufe net vill Leit voärbei, die meschde bije voärher ab. Aus‘em Ecklokal off dä anner Seit kemmt e Frau o well wesse, wat mir hei schaffe o wat so e Bouch koscht. Stolz zwingen ich ihr e kurze Text off. Die Frau men et gudd o kääft e Lyrik-Bändchi, brengt uus däzou noch e Wasser on e Kaffee. Wie ich Glas o Taas leer en die Kneip zreckbrenge, hugge do e dichtem Qualm drei verloärne Seele. Eich behaupte, e Gedicht kinnt die dick Loft frischer mache. Der Mann met der robuscht Frau em Arm verlangt no ebbes Warmem. Gudd, do passt der Text, wo am Enn der Käskouche e Gedicht es.
Nommo drauße reijft mei Mann, die äller Frau met derm Mann em Rollstouhl hät Intresse aagemelt. Wie ich voär ä steh o mich nommo vergewissere, schiddelt se de Kopp. Se wollt nur ebbes von deäm Dichter, also vo meim Mann, o neischt vo mir. Net schlemm, et renne jo noch meh Mensche lo rem. Nägschd Station, eich schwätze gezielt Persone a. Die reagiere met „Jetzt net“, „E anner Mo“, „Niemols!“. Trotzdeäm vergehn aach enner so Bedingunge 30 Minute zimmlich schnell. Am Römerplatz es Feijerwehrfescht on ich dürf jemmes ebbes peschbere. Beim Mozartbrunne fennen ich gleich siwwe Zuhörer on am Schlossplatz han ich Honger on de Flemm. Et Museum es mei letscht Station on et es e Heimspill: zwo Mussiker, Mensche, die setze o zouhijäre welle! Mei kurz Programm kann ich locker abspule. Insgesamt 5 meiner Beijcher sen aan deäm Daach e Kibo bliev: Dat hat net gelangt, der erwähnte Magnet ze kreij, „Besuchermagnet“woär e annerer met zwo Beijcher meh. Iwwrijens hat mei Mann dat
Gäld vo meine verkääfte Beijcher owends en e Rumsteak verwannelt, wat gewiss aach e Konschd es.
Karin Klee lebt in Wadern. Mehr unter karinklee.saar.de