Schorsch und die Sprache
Es gibt a guada Gsellschaft ond a schlechta Gsellschaft, des wissat mir doch alle. Ond scho mei Oma hat allawei gsait: „A fauler Apfel macht gar schnell, dass ihm auch gleichet sein Gesell!“
Liabe Leit, isch des net a schönes Schprichwort? I han mei ganz Leaba versuacht, des zom beherziga! Mit solche Leit wia mit mir zom Beischpiel mecht I nix zum doa hau! Wenn I also oin sieh mit Gommischdiefel ond am Filzhuat auf’m Grent, dann wechsle I sofort dia Straußaseite. Am End mecht der mir no a Kolumne verkaufa oder so ebbes. Um also gesellschaftliche und sonschdige Brobleme zom vermeida, vermeide ich schlechte Gsellschaft.
Dia Gsellschaft für deutsche Schprache (GfdS) ko ma leider schlecht vermeida, denn gega Ende von am jeda Jaur beschdimmat dia des „Wort des Jahres“. Ond kurz drauf erzählt oim dann jedr von deam tolla Wort.
Im Radio, beim Bäcker oder beim Wotz Äpp. Ond jeds Jaur werd a no a bleders Wort gwählt, des Jaur : „Heißzeit“
Des gibt’s doch gar et! Scho mea koi schwäbischer Begriff! Warum net „Bruathitz“, „Sauhoiss“oder „Biergartaklima“wenn’s scho um dean warma Sommer ganga sott. Oder au oifach amal – „Pfeiffadeggl“, „Granataseggl“, „Saxndie“oder „Zipfl“, weniger aus aktuellem Anlass, sondern bloß aus purer Luscht an der Äschthetik der Phonetik.
Schtattdessen auf Platz zwoi dann au no „Funklochrepublik“. Der Poet in mir möchte was entgegnen. Der Philosoph im Schorsch schweigt aber lieber ond schpricht koi Wort mea huier …
An guada Rutsch ins frohe Feschte – ond fürs nuie Jahr für Euch des Beschte!
Bis zum nägschda Mal!
Eier Schorsch!