Σε ταληράκια

Λοιπόν. Η εισαγγελέας που χειρίζεται την υπόθεση Παπαγγελόπουλου, Τουλουπάκη κ.λπ. με εντολή της Προανακριτικής της Βουλής -δηλαδή της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ.- έκανε την πρότασή της προς το Δικαστικό Συμβούλιο.

Η πρόταση είναι απαλλακτική για τους δημοσιογράφους Κ. Βαξεβάνη, Ι. Παπαδάκου, Αλ. Τάρκα, τον εκδότη Ι. Φιλιππάκη και τον δικηγόρο Μ. Μαργωμένο.

Είναι μια πρώτη νίκη. Δεν είναι, φυσικά, η τελική. Ωστόσο πρέπει να την πανηγυρίσουμε.

Γιατί οι δημοσιογράφοι κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, με στοιχείο αποκλειστικά κάποια δημοσιεύματά τους. Τα οποία δεν διαψεύστηκαν καν ως ανυπόστατα.

Ηταν λοιπόν μια δίωξη εκδικητική.

Επειδή έβγαλαν στο φως στοιχεία για τη Νοβάρτις, και για τη λίστα Λαγκάρντ.

Και αυτό ήταν μια δίωξη που αφορά την ελευθερία του Τύπου.

Και, προσέξτε: παραβίαση της ελευθερίας του Τύπου δεν είναι μόνο η καταδίκη. Είναι και η ίδια η δίωξη. Να σε τραβάνε μέρα παρά μέρα στον ανακριτή και να σε συκοφαντεί σύσσωμη η λίστα Πέτσα.

Και να σε αποκαλεί ο Μητσοτάκης συμμορία μέσα στη Βουλή.

Φαίνεται λοιπόν ότι έπιασαν τόπο οι φωνές όλων αυτών που φώναξαν.

Εχοντας απέναντί τους ένα πανύψηλο τείχος σιωπής από τη λίστα Πέτσα. Τη μούγκα των διακεκριμένων και έγκυρων δημοσιογράφων.

Και ένα σωρό κόσμο να σου λέει, ώχου, αδερφέ, με τη Νοβάρτις, την ακούω από το πρωί μέχρι το βράδυ, δεν καταλαβαίνω τίποτα.

Και παρ’ όλα αυτά οι φωνές έπιασαν τόπο και ακούστηκαν μέχρι την Ευρώπη. Και μάλλον η πίεση από την Ευρώπη οδήγησε στις απαλλακτικές προτάσεις.

Οπως έπιασαν τόπο και οι εκθέσεις που μας βγάζουν στη θέση 108 στην ελευθερία του Τύπου.

Είπαμε ότι δεν είναι η τελική νίκη. Πρώτον, γιατί αυτό είναι απλώς εισήγηση της εισαγγελέως στο Δικαστικό Συμβούλιο του Ειδικού Δικαστηρίου.

Αυτό θα πάρει την τελική απόφαση.

Δεύτερον, μπορεί σε ό,τι αφορά τους δημοσιογράφους να είναι μια θετικότατη εξέλιξη, παραπέμπονται όμως ο Παπαγγελόπουλος, η Τουλουπάκη και οι δύο βοηθοί εισαγγελείς Διαφθοράς Χρ. Τζούρας και Στ. Μανώλης.

Οι τρεις δικαστικοί με κατηγορία για κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος.

Και αυτό είναι εξίσου σοβαρό με τις διώξεις κατά των δημοσιογράφων.

Και είναι ωμή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη.

Για την ακρίβεια, ίσως είναι και πολύ σοβαρότερο.

Κατάχρηση εξουσίας επειδή ερεύνησαν τα στοιχεία του FBI. Αντί να τα πετάξουν στα σκουπίδια εξαρχής.

Και αντί να τα παραποιήσουν για να μην εκτίθεται κόσμος.

Κατάχρηση εξουσίας επειδή δεν πήραν ως δεδομενη την αθωότητα πολιτικών προσώπων. Λες και είμαστε σε κάποιο Εμιράτο.

Γιατί πουθενά στον κόσμο η αθωότητα των πολιτικών προσώπων δεν θεωρείται δεδομένη. Ούτε η αμφισβήτησή της κακούργημα.

Η μάχη λοιπόν συνεχίζεται μέχρι να απαλλαγούν και αυτοί από τις άθλιες και στημένες κατηγορίες. Συνεχίζεται στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Μερικές παρατηρήσεις ακόμα. Πρώτον, περιμένουμε με εξαιρετικό ενδιαφέρον την αντίδραση του Αντώνη Σαμαρά.

Ο οποίος τις τελευταίες μέρες στέλνει από όπου μπορεί μηνύματα προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι περιμένει καταδίκες και η υπομονή του εξαντλείται.

Και όλο αυτό ακούγεται αρκετά απειλητικό.

Τόσο ώστε την ίδια μέρα που βγήκε η εισαγγελική πρόταση γι’ αυτή την ιστορία, ανακοινώθηκε η παραπομπή του Νίκου Παππά σε ειδικό δικαστήριο.

Για ηθική αυτουργία σε απόπειρα σύστασης καναλιού φιλικού προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ή κάτι τέτοιο ακατανόητο.

Πλημμέλημα της πλάκας πάντως.

Αλλά και έτσι κάτι θα μείνει.

Είναι άθλιοι και θλιβεροί ταυτόχρονα. Συνεχίζουμε.