Επενδυτικό κενό στην Ελλάδα για έργα πράσινης μετάβασης
Το WWF Ελλάς διαπιστώνει πως οι εγχώριες επενδυτικές πολιτικές σε μεγάλο βαθμό συνεχίζουν να αγνοούν τα μηνύματα από τη διεθνή κοινότητα και την Ε.Ε. για την αναχαίτιση της κλιματικής κρίσης
Ηδημιουργία «κλιματικής ασπίδας» (climate proofing) για το σύνολο των οικονομικών και των τομεακών πολιτικών της χώρας πρέπει να αντιμετωπιστεί ως προτεραιότητα, θεωρεί το WWF Ελλάς διά της έκθεσής του «Επενδυτικό κΚενό προς την κλιματική ουδετερότητα». Όπως καταγράφεται στα συμπεράσματα της έκθεσης σε επίπεδο Ε.Ε., απαιτείται περίπου διπλασιασμός του μεριδίου των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων στο ΑΕΠ έως το 2030: από περίπου 1,5% σε 3,7% του ΑΕΠ, για τις επενδύσεις που σχετίζονται με την απανθρακοποίηση του ενεργειακού συστήματος.
Στην Ελλάδα πολύ περισσότερα, επειδή μέχρι σήμερα οι επενδύσεις και χρηματοδοτήσεις μέτρων και πολιτικών προστασίας του περιβάλλοντος βασίζονταν σχεδόν αποκλειστικά σε ευρωπαϊκές αναπτυξιακές ενισχύσεις, ενώ οι εγχώριες επενδυτικές πολιτικές σε μεγάλο βαθμό συνεχίζουν να αγνοούν τα μηνύματα από τις πολιτικές που διαμορφώνονται στο επίπεδο της διεθνούς κοινότητας και της Ε.Ε. για την αναχαίτιση της κλιματικής κρίσης.
Η οργάνωση επισημαίνει ότι μεγάλο μέρος των σχετικών με την πράσινη μετάβαση μέτρων αφορά χρηματοδοτικές εκκρεμότητες από παρελθόντα έτη. Τα μέχρι στιγμής εγκεκριμένα μέτρα ανέρχονται σε 2,8 δισ. ευρώ για την περίοδο 2021-2025, δηλαδή περίπου 1,5% του ΑΕΠ της Ελλάδας για το 2019. Σημειώνει ακόμη ότι είναι απαραίτητο το σύνολο των δημόσιων επενδυτικών πολιτικών, είτε αφορούν τις στρατηγικές επενδύσεις είτε τον αναπτυξιακό νόμο, να διέπονται και να συμμορφώνονται με σαφώς ορισμένα κριτήρια περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και συμβολής τους στον πράσινο μετασχηματισμό. Παράλληλα, επείγει η εφαρμογή, με ξεκάθαρα κριτήρια, της αρχής της μη πρόκλησης σημαντικής βλάβης σε όλους τους τομείς της οικονομίας, με έμφαση στον αποκλεισμό κάθε κρατικής ενίσχυσης ή άλλης στήριξης επενδύσεων σε ορυκτά καύσιμα.
«Ο Εθνικός Κλιματικός Νόμος 4936/2022 μαζί με το πλέον ξεπερασμένο και υπό αναθεώρηση Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα περιορίζουν τον οικονομικό τους ορίζοντα στην κινητοποίηση ευρωπαϊκών πόρων και σε αποσπασματικές και ασύνδετες μεταξύ τους μεταρρυθμίσεις των εργαλείων εποπτείας και οικονομικής πολιτικής», καταλήγει.