Λίγος εμφύλιος ακόμα
Διαβάζοντας το βιβλίο του Άγγελου Τσέκερη «Λίγος εμφύλιος ακόμα», αναρωτιέσαι δυο πράγματα. Μπλεγμένα μεταξύ τους με αίμα, ξύλο, βασανιστήρια, εξορίες, φυλακές, αστυνομικές διαταγές. Πώς μπόρεσαν οι μεν.
Και πώς άντεξαν οι δε.
Πώς μπόρεσαν να διαπράξουν τόσα εγκλήματα εναντίον αθώων οι μηχανισμοί και οι άνθρωποι της Δεξιάς την όχι και τόσο μακρινή εκείνη εποχή του πενήντα και του εξήντα. Πώς μπόρεσαν πολιτικοί να επενδύσουν σε ένα μονόπλευρο εμφύλιο, για να διαιωνίσουν το καθεστώς, τις απολαβές, την εξουσία τους. Πώς και από πού άντλησαν την ανυπόφορη ανηθικότητα να παρουσιάζουν ρημαγμένους ανθρώπους, οικογένειας και ζωές, σαν επικίνδυνους, προδότες, κατασκόπους, να τους τσαλαπατούν με κάθε τρόπο και με χρήση κάθε παράνομου και αιματηρού μέσου. Να κουρελιάζουν κάθε μέρα κορμιά, αλλά και την αλήθεια και την κοινωνία. Για ίδιον όφελος.
Μπόρεσαν, πάντως. Δυνάστες, βασανιστές, εγκληματίες με λευκό κολλάρο ή περίστροφο, αξιωματούχοι, αξιωματικοί, νομάρχες, νωματάρχες και πρόθυμοι τραμπούκοι, με τον κρατικό μηχανισμό υποταγμένο στο μίσος και την ιδιοτέλεια, έκαναν την Ελλάδα για χρόνια χώρα του σκότους. Ανατριχιάζεις με όσα τεκμηριωμένα περιγράφει ο Τσέκερης στο βιβλίο του. Και καταλαβαίνεις πολλά πράγματα για τις παθογένειες του ιδιοκτήτη της χώρας, του εθνικόφρονα, του στρατοδίκη ιδεών, που έχουν περάσει στο DNA της σημερινής Δεξιάς. Έχει γονείς και προγόνους το μίσος για κάθε τι αριστερό, προοδευτικό, δημοκρατικό, διαφορετικό από κείνο που χωράει η περικεφαλαία τους. Αντεξαν όμως οι άλλοι. Σε πείσμα των αστυνόμων της αλήθειας και των νόμων του ψέματος. Άντεξαν οι ανθέλληνες, οι προδότες, οι κυνηγημένοι και αποσυνάγωγοι. Οι αριστεροί, οι κομμουνιστές, οι μαχητικοί δημοκράτες, οι ανυπόφορα επίμονοι στις ιδέες, την πράξη και τη στάση ζωής. Με ένα πείσμα χαμηλής έντασης, που αποδείχτηκε τελικά ανίκητο, στάθηκαν όρθιοι στο κύμα του τρόμου και του διωγμού. Και, το κυριότερο, κράτησαν όρθια την ψυχή της κοινωνικής δικαιοσύνης και του δημοκρατικού ανθρωπισμού, που ακόμα και σήμερα ηλεκτροδοτεί όνειρα, σχέδια, πολιτικές και πρωτοβουλίες. Δεν είμαστε ορφανά λοιπόν κι εμείς. Είμαστε από καλή γενιά.
Αφιερώστε λίγο χρόνο στο βιβλίο του Τσέκερη, αν δεν το διαβάσατε ήδη. Αξίζει. Δεν θα μάθετε μόνο κάποια πράγματα για το χτες. Θα μάθετε, θα καταλάβετε, πολύ περισσότερα για το σήμερα...*