Ο δαίδαλος της γραφειοκρατίας ευνοεί τη μαύρη εργασία
Πάνω από έναν χρόνο χρειάστηκε ο Αμπντούλ για να μαζέψει τα χαρτιά του από υπηρεσίες που αποφεύγουν να μιλήσουν αγγλικά και εφαρμογές μόνο στα ελληνικά. Ένας χρόνος ανασφάλιστης εργασίας, που η αστυνομία έκανε πως δεν έβλεπε για να μην ενοχληθεί ο εργοδότης
Φανταστείτε για μια στιγμή το εξής: ενώ είστε έτοιμοι/ες να ψάξετε δουλειά, κάποιος σας αποσπά βίαια από την Ελλάδα και σας «πετάει» σε μία χώρα της οποίας αγνοείτε τη γλώσσα και τις συνήθειες, ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες (προσποιούνται ότι) δεν γνωρίζουν ούτε αγγλικά και μοιάζουν να θέλουν να σας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Το μοναδικό μέλλον που σας επιφυλάσσουν είναι η μαύρη εργασία στα χωράφια ή τις γαλέρες του τουρισμού. Αν το κάνατε εικόνα, τότε απλά μπήκατε για λίγα δευτερόλεπτα στη θέση των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, προσφύγων και μεταναστών, οι οποίοι, μετά το επικίνδυνο ταξίδι τους για την Ευρώπη ξεκινούν έναν νέο αγώνα δρόμου για την αναζήτηση δουλειάς.
Αγώνας που ξεκινάει πιο πίσω και από το μηδέν. «Όταν ήρθα στην Αθήνα, το πρώτο που έπρεπε να κάνω ήταν να βρω τα χαρτιά για να μπορώ μετά να ψάξω δουλειά. Διότι, χωρίς σωστά χαρτιά δεν μπορείς να δουλέψεις και αν το κάνεις, αν δουλεύεις μαύρα, δεν είσαι καταχωρημένος στο σύστημα. Στην αρχή έδωσα στον εαυτό μου ένα χρονικό περιθώριο ώστε να μην εστιάσει στην αναζήτηση δουλειάς, αλλά στο να βρει χαρτιά. Μου πήρε έναν ολόκληρο χρόνο να πάρω ΑΦΜ, ΑΜΚΑ και κάποια άλλα απαραίτητα έγγραφα».
Ο Αμπντούλ, πρόσφυγας από τη Λιβερία, είναι πλέον τέσσερα χρόνια στη χώρα μας. Το πρώτο από αυτά το έχασε για το αυτονόητο: να συμπληρώσει τα απαιτούμενα έγγραφα. «Όταν έρχεσαι σε επαφή με τις υπηρεσίες του κράτους, το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να περιμένεις. Περίμενε, περίμενε, περίμενε και περίμενε, σου λένε. Μαθαίνεις να περιμένεις για να πάρεις τα χαρτιά σου, γι’ αυτό μου πήρε τόσο πολύ καιρό να ξεκινήσω να ψάχνω για δουλειά» λέει στην
ΑΥΓΗ της Κυριακής. Σαν να έχει αποδεχτεί ότι είναι πολίτης δεύτερης κατηγορίας. «Μια φορά με ρώτησε ένας Έλληνας γιατί έκανα έναν ολόκληρο χρόνο να ψάξω για δουλειά. Μα, διότι μου πήρε έναν χρόνο να μαζέψω τα χαρτιά!»...
Μόνο αν σε λυπηθούν μιλάνε λίγα αγγλικά
Ο Αμπντούλ κάνει προσπάθειες να μάθει ελληνικά, ήδη μπορεί και καταλαβαίνει τα βασικά, αλλά δυσκολεύεται να μιλήσει. «Πιέζω τον εαυτό μου να μάθει τη γλώσσα σας. Πρέπει να μιλάς ελληνικά για να τα καταφέρεις, διότι οι υπηρεσίες και οι θεσμοί δεν σε εξυπηρετούν. Ακόμα και να μιλάνε κάποια αγγλικά, θέλουν να τους δείξεις ότι ξέρεις ελληνικά, θέλουν να ξεκινήσεις την κουβέντα στα ελληνικά! Στον ΕΦΚΑ πρέπει να δείξεις ότι προσπαθείς να μιλήσεις ελληνικά και, αν σε λυπηθούν, θα σου κάνουν τη χάρη να μιλήσουν αγγλικά». Μοιάζει, για εμάς τους γηγενείς, με αποτυχημένη απόπειρα για χιούμορ σε παλιά ελληνική ταινία. Αλλά για εκατοντάδες χιλιάδες πο