Πληθωρισμός και ύφεση έφεραν τις μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις της 30ετίας
Παρέλυσε η Βρετανία από τις απεργίες του συνδικάτου των εργαζομένων σιδηροδρόμων για τρεις μέρες την περασμένη εβδομάδα, με την κοινωνία που στενάζει από την πρωτοφανή ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς να συμπαρίσταται, παρά τη συντονισμένη προσπάθεια κοινωνικού αυτοματισμού κυβέρνησης και πρόθυμων ΜΜΕ
Σε μια μικρή πόλη της Αγγλίας και γενέτειρα της Μάργκαρετ Θάτσερ, στο Γκράνθαμ (Grantham), έγιναν στα μέσα Μαΐου τα αποκαλυπτήρια του τρίμετρου αγάλματος της πρώην πρωθυπουργού που μας άφησε χρόνους το 2013. Μέσα σε μερικές ώρες ο υποδιευθυντής του Κέντρου Τέχνης του Πανεπιστημίου του Λέστερ πέταξε αβγά και πλήρωσε το πρόστιμο που του επέβαλε η αστυνομία. Μετά από δυο βδομάδες το άγαλμα βανδαλίστηκε και πάλι, αυτήν τη φορά με κόκκινη μπογιά. Όλο το μίσος στο πρόσωπό της δεν έχει σχέση με κάποια γενικότητα περί νεοφιλελευθερισμού. Κάθε Βρετανός εργαζόμενος έχει νιώσει στο πετσί του τα αντεργατικά νομοσχέδια και την καταστολή που όχι μόνο γονάτισαν τους απεργούς ανθρακωρύχους του ’80, αλλά έκαναν και σχεδόν αδύνατη κάθε μαζική γενική απεργία από τότε. Γι’ αυτό και οι απεργιακές κινητοποιήσεις του Εθνικού Συνδικάτου Εργαζομένων Σιδηροδρόμων, Ναυτιλίας και Μεταφορών (RMT) στις 21, 23 και 25 Ιουνίου, που παρέλυσαν τη χώρα, δεν μπορούσαν να συγχρονιστούν με άλλα συνδικάτα. Τις μέρες της απεργίας αλλά και καθ’ όλη την εβδομάδα πολλοί σιδηροδρομικοί σταθμοί, όπως και το μετρό, ήταν κλειστοί, ενώ σε άλλους η λειτουργία ήταν περιορισμένη. Σε μια χώρα που οι περισσότεροι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και πολλές φορές ζουν σε διαφορετική πόλη από αυτή που δουλεύουν τα πάντα παρέλυσαν. Όμως μπροστά στο εξωφρενικό κόστος ζωής που αντιμετωπίζει η κοινωνία, ακόμα και όσοι ταλαιπωρήθηκαν έδειξαν κατανόηση και συμπαράσταση, παρά τις προσπάθειες πολλών ΜΜΕ να δημιουργήσουν μια εντύπωση μαζικής δυσαρέσκειας. Ο δε γενικός γραμματέας του συνδικάτου των σιδηροδρομικών Μικ Λιντς, που αντέκρουσε επιτυχημένα τις επιθέσεις των δημοσιο