Ναυάγιο Μητσοτάκη στα λασπόνερα της Novartis
Πρώην υπουργός της Ν.Δ. εκτιμά ότι ο πρωθυπουργός θα ερωτηθεί για το περιεχόμενο του βουλεύματος κατά την επίσκεψή του στο Ευρωκοινοβούλιο την Τρίτη. Τορπίλη στην επιχείρηση ανέλκυσης του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου
Δ. Παπαγγελόπουλος και η Ελ. Τουλουπάκη παραπέμπονται για την υπόθεση Novartis) προκειμένου να δημιουργήσουν εντυπώσεις.
Ακολούθησε στο ίδιο μήκος κύματος ο Τάσος Τέλλογλου, ο οποίος απολογήθηκε για λανθασμένη πληροφόρηση που προήλθε «από ανώτατες δικαστικές πηγές».
Δεν μπορεί κανείς βεβαίως να γνωρίζει ποιες ήταν αυτές οι «πηγές» που επικαλούνται η Μάνδρου και ο Τέλλογλου, εκτός κι αν οι ίδιοι για λόγους προστασίας της δουλειάς τους αποφασίσουν να τις δημοσιοποιήσουν. Ξέρουμε ωστόσο ποιοι σίγουρα δεν είναι: όλοι αυτοί που εδώ και χρόνια πια παρουσιάζονται από την κυβέρνηση και τον Τύπο της ως σκευωροί, εκβιαστές και μηχανορράφοι που προσπαθούν να εμπλέξουν στο σκάνδαλο αθώους πολιτικούς και την Πέμπτη το βράδυ απαλλάχθηκαν αμετάκλητα από κάθε τέτοια κατηγορία. Οι δικαστικοί και οι δημοσιογράφοι δηλαδή που με θράσος πληθωριστικό και περισσευούμενο αποκαλούσε ο πρωθυπουργός στη Βουλή «υπόκοσμο».
Ο βασιλιάς είναι γυμνός πλέον
Στην πραγματικότητα, αυτός ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι ο βασικός υπόλογος σ’ αυτή την ιστορία. Επί τρία χρόνια υποστήριξε χωρίς καμία επιφύλαξη το αφήγημα της «σκευωρίας» μπαίνοντας επικεφαλής σε μια μάχη που ζήτησαν και πήραν τα στελέχη της κυβέρνησης Σαμαρά. Αλλά και στην οποία πλέον κατηγορούνται ότι συμμετείχαν και υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησής του και δικαστικοί της επιλογής του. Ο δημοσιογράφος και εκδότης του Documento Κ. Βαξεβάνης υπέδειξε ανοιχτά, μιλώντας στον ρ/σ 105,5 Στο Κόκκινο την πρόεδρο του Αρείου Πάγου Μαρία Γεωργίου και τον υπουργό Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα ως τους παραπληροφοριοδότες που ευθύνονται για την ψευδή διαρροή περί άσκησης δίωξης στους Παπαγγελόπουλο και Τουλουπάκη για την υπόθεση Novartis.
Mιλώντας επίσης στον ρ/σ 105,5 Στο Κόκκινο η Γ. Παπαδάκου, λίγο αργότερα, δεν επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε την πληροφορία που έδωσε ο Κ. Βαξεβάνης, προτιμώντας να παραμείνει στη θετική πλευρά του δικαστικού συστήματος που αναδείχθηκε με το βούλευμα: ότι «η πεμπτουσία της δημοσιογραφίας είναι το ρεπορτάζ και η έρευνα και ότι το να είσαι δημοσιογράφος σημαίνει να είσαι απέναντι στην εξουσία».
Είναι αλήθεια ότι αυτό είναι ένα μήνυμα που εκθέτει ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ και του δημοσιογραφικού κόσμου της χώρας, που με μεγάλη ευκολία και σ’ αυτή την περίσταση αποδέχθηκε
ως αναμφισβήτητο το κυβερνητικό αφήγημα, αναπαράγοντάς το αυτούσιο και χωρίς αντίλογο, το ίδιο αφήγημα που η Δικαιοσύνη μετέτρεψε σε κουρελόχαρτο. Και που άκουγε χωρίς να αντιδρά τον πρωθυπουργό να αποκαλεί δημοσιογράφους «υπόκοσμο» και εκπροσώπους «όχι της ελευθεροτυπίας, αλλά της ελευθεροδολοφονίας (sic)», μιλώντας για ανθρώπους που ακριβώς άσκησαν τη δημοσιογραφία όπως οφείλει να είναι.
Ωστόσο, η προσπάθεια του Μητσοτάκη να κρυφτεί πίσω από τον οποιονδήποτε μοιάζει σ’ αυτή την υπόθεση να τελειώνει εδώ. Με συμπολιτευόμενους δημοσιογράφους να αρνούνται πια να κάνουν… το παραβάν, μπορούμε να δούμε ποια ξεκάθαρα ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και έχει τη μορφή τού πραγματικού σκευωρού σε αυτή την ιστορία: του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Βαρύτατα εκτεθειμένος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο, μετά την εκκωφαντική κατάρρευση του αφηγήματος περί «σκευωρίας Novartis». Ταυτόχρονα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εμμένει συνειδητά στη γραμμή της ψευδολογίας, καθώς κάνει λόγο για παραπομπή «των 10 πολιτικών», παρότι απουσιάζουν από το βούλευμα σχετικές αναφορές. Οι σεισμικές δονήσεις που προκαλεί στα κοινωνικά δίκτυα η ανατροπή -και με τη βούλα της Δικαιοσύνης- των δεδομένων φέρνουν πανικό στο Μαξίμου. Η σιωπή δε των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ έναντι των συνταρακτικών εξελίξεων είναι ενδεικτική της γαλάζιας προσπάθειας να κρυφτεί κάτω από το χαλί η λάσπη που εκτοξεύτηκε κατά των υποτιθέμενων σκευωρών.
Οταν ο Μητσοτάκης ήταν… εισαγγελέας
Ο πρωθυπουργός μέχρι προχθές το βράδυ παρέμενε σιωπηλός και άφαντος. Πριν από 6 μήνες εντούτοις ο Κ. Μητσοτάκης, φορώντας την εισαγγελική τήβεννο, προεξοφλούσε από το βήμα της Βουλής την ενοχή των κατηγορουμένων. «Δεν έχω πολλά να πω περί δημοκρατίας με αυτούς οι οποίοι στοχοποίησαν συστηματικά 10 κορυφαία πολιτικά πρόσωπα. Όχι για το μεγαλύτερο σκάνδαλο, όπως έλεγε ο διαβόητος Ρασπούτιν της εποχής υπουργός σας, αλλά για την αθλιέστερη σκευωρία με το όνομα Novartis. Μια σκευωρία που κατέρρευσε με πάταγο και οι πρωταγωνιστές της βρίσκονται σήμερα στα χέρια της Δικαιοσύνης. Ένας στο Ειδικό Δικαστήριο και άλλοι κατηγορούμενοι. Όχι για την άποψή τους, αλλά γιατί δημοσίευσαν ψεύτικα στοιχεία για να στήσουν ψεύτικες κατηγορίες. Γι’ αυτό καλούνται ως ύποπτοι. Με αυτόν τον υπόκοσμο είστε αγκαλιά» ήταν η αποστροφή Μητσοτάκη στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας που είχε καταθέσει κατά της κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ στις 30 Ιανουαρίου.
Παρότι το βούλευμα που ανακοινώθηκε τη νύχτα της Πέμπτης είναι απαλλακτικό, υπήρξαν διαρροές από ανώτατες δικαστικές πηγές οι οποίες ψευδώς ανέφεραν ότι παραπέμπονται ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και η Ελένη Τουλουπάκη για τη «σκευωρία Novartis». Ωστόσο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσε να υιοθετήσει τα fake news για να καταγγείλει σε θριαμβευτικούς τόνους «τα έργα και τις ημέρες της διακυβέρνησης Τσίπρα». Τα ερωτήματα τόσο για τον ρόλο συγκεκριμένων δικαστών όσο και για τους χειρισμούς της κυβέρνησης ενισχύει η δημόσια παραδοχή από τη δικαστική συντάκτρια της «Καθημερινής» και του ΣΚΑΪ Ιωάννας Μάνδρου περί πιθανών πολιτικών κινήτρων πίσω από τις ψευδείς διαρροές. Πρώην υπουργός της Ν.Δ. τονίζει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ότι η συντονισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να ανασυγκροτήσει το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο ενόψει εκλογών δέχεται συντριπτικό πλήγμα. Εκτιμά, μάλιστα, ότι ο πρωθυπουργός θα δεχτεί πιέσεις και ερωτήματα για το περιεχόμενο του βουλεύματος κατά την επίσκεψή του στο Ευρωκοινοβούλιο την Τρίτη.
Ούτως ή άλλως, όπως εκτιμούν κομματικοί παράγοντες, η επικοινωνιακή αντεπίθεση που σχεδίαζε η κυβέρνηση στο σκέλος της κοινωνικής πολιτικής την Τετάρτη στη Βουλή «δέχεται τορπίλη». Οι ίδιες πηγές αναφέρουν με νόημα ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα βρεθεί αμυνόμενος μόνο στο σκέλος της υποχώρησης των εργασιακών δικαιωμάτων και του κοινωνικού κράτος.