Θέλει πολύ χρόνο να προσαρμοστείς στην ελευθερία
Εχοντας συμμετάσχει σε σεμινάρια απόκτησης δεξιοτήτων για την ευκολότερη εργασιακή επανένταξη, οι μαθητές σκέφτονται με αγωνία αλλά και κάποιον φόβο την ώρα της αποφυλάκισης
Δεν μαθαίνουν μόνο γράμματα στο σχολείο των φυλακών. Συμμετέχουν σε πολλά σεμινάρια που στόχο έχουν την απόκτηση δεξιοτήτων για την ευκολότερη εργασιακή τους επανένταξη μετά την αποφυλάκισή τους. Η συνδρομή των εθελοντών είναι πολύτιμη. Όλα τα δημιουργήματά τους είναι εκτεθειμένα στις σχολικές αίθουσες: δημιουργία σχολικής εφημερίδας με τίτλο «Προσπαθώντας για το αύριο», παιχνίδια του μυαλού και της στρατηγικής, μαθήματα οδικής ασφάλειας, taboo γεωγραφίας, μαθήματα σωματικής υγιεινής μέσω του «Σαπουνίζω», σεμινάρια επιχειρηματικότητας με πρωτοβουλία του εθελοντή Γιώργου Φλωρά, μαθήματα Φιλοσοφίας, βιντεοκλίπ, έργα ανακύκλωσης, κινούμενη εικόνα, μαθήματα Γλώσσας και γρίφοι, χαρακτική, δημιουργική γραφή, η τέχνη της ύφανσης του χαλιού, παραδοσιακά παιχνίδια του κόσμου, κολάζ, περιβαλλοντικά μαθήματα υπό τον τίτλο «ΣΟΣ ο πλανήτης κινδυνεύει», κατασκευές από πηλό, χειροτεχνία, κοστολόγηση τροφίμων και ποτών, δημιουργίες από διαλυμένο χαρτί, τραγουδώντας για τη ζωή (σύνθεση, ηχογράφηση και παραγωγή τραγουδιού), σχέδιο - ζωγραφική, ανάγνωση και δραματοποιημένα κείμενα, θέατρο και εικαστικά με την εθελόντρια Εύα Νάθενα.
Σαν όνειρο
«Για έναν κρατούμενο η στιγμή της αποφυλάκισής του μοιάζει σαν ψέμα, σαν όνειρο! Όταν πλησιάζουν οι μέρες τον κυριεύει η ευτυχία, γιατί θα γίνουν πραγματικότητα όσα ονειρεύτηκε. Όμως ακόμη και τη στιγμή που βγαίνει από την πόρτα της φυλακής στην ελευθερία δεν μπορεί να το πιστέψει. Τα συναισθήματα, πολλά και μπερδεμένα! Έτσι συνεχίζει να είναι το πρώτο διάστημα. Επιπλέον, υπάρχει και ένας απερίγραπτος φόβος: μάλλον επειδή έχει συνηθίσει σε έναν άλλον κόσμο και τώρα πρέπει να συνηθίσει αλλού. Έρχονται όμως στιγμές που βλέπει τη διαφορά των δύο κόσμων και επιθυμεί, έστω για μια στιγμή, να γυρίσει στο κελί του, εκεί όπου έχει συνηθίσει για χρόνια να ζει».
«Τόσα συναισθήματα, τόσος καιρός, τόση αγωνία, τόσος φόβος, τόση επιμονή και τόσα όνειρα γιατί να πάνε χαμένα; Επειδή η κοινωνία είναι σκληρή και δεν μπορεί να συγχωρέσει το λάθος ενός ανθρώπου, που βέβαια το έχει πληρώσει και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Πόσο ακόμη πρέπει να βασανιστώ; Πόσο πρέπει να τιμωρηθώ; Στερήθηκα την ελευθερία μου, την οικογένειά μου, τα εφηβικά μου χρόνια, τη διασκέδασή μου. Παρ’ όλα όμως τα χτυπήματα σηκώθηκα με την ελπίδα πως θα διορθώσω τα λάθη μου και θα κάνω μια καινούργια αρχή. Κι ενώ περίμενα μια αγκαλιά από την κοινωνία, αυτή με απέρριψε, με γύρισε πίσω, εκεί που μόνος φίλος είναι η μοναξιά και η μόνη ελπίδα η ελευθερία».
«Για μένα αποφυλάκιση σημαίνει ελευθερία. Σημαίνει ευτυχία και χαρά. Να βρίσκεσαι με την οικογένεια, τους δικούς σου ανθρώπους, που αγαπάς και σε αγαπούν. Σημαίνει επανένταξη στην κοινωνία και δημιουργία ενός νέου κόσμου, που σημαίνει μια νέα αρχή».