Το ιδιόμορφο εκλογικό σύστημα ευνοεί τις συμμαχίες
της Κυριακής γίνονται με ένα συνδυαστικό σύστημα πλειοψηφικού και απλής αναλογικής. Σημαντικός νεωτερισμός είναι η μείωση κατά το ένα τρίτο των εδρών τόσο της Βουλής (από 600 σε 400) όσο και της Γερουσίας (από 300 σε 200). Αυτό προβλήθηκε ως μια προσπάθεια αναζωογόνησης του πολιτικού συστήματος. Πρακτικά, η μείωση του αριθμού των βουλευτών δυσκολεύει τους «φτωχότερους» υποψηφίους για τις 147 έδρες που θα δοθούν απευθείας από τα αντίστοιχα κολέγια (περιοχές) της χώρας με πλειοψηφικό σύστημα. Εκλέγεται, δηλαδή, όποιος συγκεντρώσει έστω και μία ψήφο παραπάνω από τον δεύτερο. Από τους υπόλοιπους
253 οι 8 θα εκλεγούν από τους Ιταλούς του εξωτερικού και οι 245 με σύστημα απλής αναλογικής από τα κόμματα που θα έχουν ξεπεράσει το εκλογικό πλαφόν του 3% σε ολόκληρη την επικράτεια. Ουσιαστικά, το μοντέλο αυτό της διπλής ψήφου έχει αρκετές ομοιότητες με το γερμανικό.
Στον συνδυασμό αυτόν των δύο διαφορετικών «λιστών» οφείλεται το γεγονός ότι η Κεντροδεξιά/Ακροδεξιά μπορεί τελικά να καταφέρει να εκλέξει πολύ περισσότερους βουλευτές από τη συνολική της δύναμη. Θεωρητικά ένα κόμμα-συνασπισμός, που οι 147 υποψήφιοί του θα έβγαιναν πρώτοι στην απευθείας σταυροδοσία, θα μπορούσε να κατακτήσει όλες αυτές τις έδρες συν εκείνες που θα λάβει από το ποσοστό του στη χώρα με την απλή αναλογική. Γι’ αυτό και είναι σημαντικές η σύναψη συμμαχιών και η υπόδειξη κοινών ψηφοφόρων πριν τις εκλογές.
Η κινητοποίηση της δεξιάς συμμαχίας (Αδελφοί Ιταλοί, Λέγκα, Φόρτσα Ιτάλια) και η διάθεση περισσότερων μέσων από τη μεριά της έχουν γεννήσει προβλέψεις ότι θα τα πάει καλά στη σταυροδοσία των υποψηφίων και θα μπορέσει ίσως α ξεπεράσει και το 60% σε σύνολο εδρών, ακόμα και αν τα ποσοστά της είναι γύρω στο 45%, όπως έδιναν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, η δημοσίευση των οποίων έχει απαγορευτεί τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Έχει συμφωνηθεί ότι όποιο από τα τρία κόμματα λάβει τις περισσότερες ψήφους θα υποδείξει και τον/την πρωθυπουργό. Συνεπώς, με βάση τις ως τώρα μετρήσεις πιθανότερη «κυβερνήτρια» θα είναι η Τζόρτζια Μελόνι, αφού το κόμμα της θα είναι με διαφορά το ισχυρότερο των τριών. Κάποιοι, πάντως, επιμένουν ότι οι προσωπικές φιλοδοξίες του «τρίο» Μελόνι, Σαλβίνι, Μπερλουσκόνι μπορεί να οδηγήσουν σύντομα σ ε φαγωμάρες μεταξύ τους. Και σε νέες εκλογές ή πάλι κυβέρνηση «σωτηρίας». Η κεντροαριστερή συμμαχία του Δημοκρατικού Κόμματος με τους Πράσινους, την Αριστερά του Φρατοϊάνι και με το μικρότερο Piu Europa μετά βίας άγγιζε το 30%. Μοναχικό δρόμο επέλεξαν τελικά η Δράση του Καλέντρα μαζί με το Italia Viva του Ρέντσι και το Κίνημα των 5 Αστέρων, που σε κάποιες περιοχές δείχνει σημεία ανάκαμψης, έχοντας πάντως χάσει τον πρώην αντισυστημικό χαρακτήρα του, αλλά και περίπου τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων που το είχαν φέρει πρώτο με 33%.