Αντισυστημική τυφλή οργή...
Προβληματισμός, λέει, στις αγορές από τη νίκη της δεξιάς τριάδας στις εκλογές της Ιταλίας. Πριν από αυτό, δηλαδή, οι αγορές δεν προβληματίζονταν για κάτι άλλο τόσο σοβαρό; Ξέρουν, δηλαδή, οι αγορές πώς θα τελειώσει ο πόλεμος ΗΠΑ-συμμάχων εναντίον Ρωσίας μέσω Ουκρανίας; Και δεν ανησυχούν που η από εδώ πλευρά δηλώνει πως ο πόλεμος αυτός δεν θα λήξει, παρά μόνο με την ήττα της Ρωσίας;
Και αν η Ρωσία δεν ηττηθεί;
Ανησύχησαν λίγο όταν η Μόσχα έκανε αναφορά στα πυρηνικά όπλα, αν αυτά χρειαστούν για την υπεράσπιση της ακεραιότητάς της. Αλλά μετά τους καθησύχασε ο Μπάιντεν, που δήλωσε πως αν ο Πούτιν κάνει χρήση πυρηνικών, θα τον πλήξουν ανάλογα!
Και οι πυρηνικές κεφαλές ένθεν κακείθεν θα πέσουν στο ευρωπαϊκό έδαφος και οι Αμερικανοί θα βλέπουν τα «μανιτάρια» από το CNN. Έξοχα.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην Ιταλία. Φοβούνται οι αγορές πως η νέα ηγεσία θα αντισταθεί στις διαταγές της Κομισιόν. Μιλάμε για τις ίδιες αγορές που το 2010 επιτέθηκαν να κατασπαράξουν την ιταλική οικονομία που την κατέταξαν πρώτη από τα πέντε «γουρουνάκια»;
Είναι καχύποπτοι που η Μελόνι έχει αποκαλέσει τους γραφειοκράτες της Ε.Ε. «παράγοντες μηδενιστικών ελίτ που καθοδηγούνται από την παγκόσμια χρηματοοικονομική». Φοβούνται πως η «φιλορωσική» στάση των δύο εταίρων Σαλβίνι και Μπερλουσκόνι μπορεί να εμποδίσει τη φόρα των Ευρωπαίων ακολούθων να θυσιάσουν τους πολίτες τους για τα αμερικανικά συμφέροντα. Κανείς δεν ενοχλήθηκε όταν ο πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι χαρακτήρισε, πριν παραιτηθεί, τις θυσίες που ζητούσε να κάνουν οι Ιταλοί για λογαριασμό των Ουκρανών μια σκληρή επιλογή. «Θέλετε ειρήνη», ρώτησε τον Απρίλιο, «ή θέλετε κλιματισμό;».
Και όπως έγραψε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χριστόφορος Βερναρδάκης: «Όσο το πολιτικό σύστημα θα συνωστίζεται στον “μεσαίο χώρο” της ολιγαρχίας και των τραπεζών, η Αριστερά θα γίνεται όλο και λιγότερο Αριστερά και η Δεξιά όλο και περισσότερο Ακροδεξιά. Οι εκλογές δεν θα αφορούν τους πληβείους που θα απέχουν, και η Ιταλία θα είναι απλώς ένα σύμπτωμα της κρίσης της Δημοκρατίας ως “μηχανισμού” εκπροσώπησης των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων. Ιταλία, Γαλλία, Σουηδία μάς δίνουν το ίδιο μάθημα. Θα το περάσουμε;».